Soru: "Babaannem sık sık "Hasbunallâhu ve ni'mel vekîl" duasını yapardı. Bu duayı her sıkıldığımda ben de yapıyorum ve içime tarifi imkânsız bir huzur geliyor. Sizden bu ifadelerin anlamını yazmanızı istiyorum. Teşekkürler." Hatice Kübra Ulaş/Üsküdar

Sevgili okur! Efendimizin yapılmasını tavsiye ettiği dualardan olan, aynı zamanda Kur'an'da da geçen, "Hasbunallâhu ve ni'mel vekîl" ifadesinin Türkçe karşılığı şöyledir: "Başımıza gelecek her türlü belâ ve musibete karşı Allah bize yeter. O, ne güzel dost ve ne güzel bir vekildir." Bu söz, aslında mü'minin nasıl İlahi bir güvenceye sahip olduğunu ifade eder.

"Hasbunallâh-Allah bize yeter" kelimesi bize, yetersizliğimizi, Rabbimize olan şiddetli ihtiyacımızı ifade eder. Biz bu bereketli sözleri söylemekle, dünyevî-uhrevî, maddî-manevî her türlü işimizde aslında O'na çok muhtaç olduğumuzu ifade ve itiraf etmiş oluyoruz. Bizim, O'nsuz nefes alıp vermemiz bile mümkün olamayacağına göre, Rabbimize ne kadar muhtaç, O'na karşı ne kadar fakir olduğumuz gayet açık değil midir?

"Ve ni'mel vekîl-O, ne güzel vekildir" ifadesi ise, bizim kendimize yetmediğimizi hissettiğimiz anlarda, Her şeye Gücü Yeten, Mutlak İktidar Sahibi ve Yegane Galip olan Allah Teala'ya yönelip, sanki "Ya Rabbi! İçine düştüğüm şu sıkıntıdan ben kendi başıma kurtulamıyorum. Beni Sen kurtar. Elde etmek istediğim şu şeye ben bir türlü ulaşamıyorum. Beni o istediğime Sen kavuştur" manalarına gelmektedir. Yani yardımı O'ndan istemektir. Burada tabii ki bir teslimiyet ve tevekkül söz konusudur.