Ağabeyleri ve büyük İslam mütefekkiri Hz.Bediüzzaman  “muhabbet-i İlâhiyenin ziyasını tazammun eden imanın nuruyla münevver olan İslâmiyetin terbiyesiyle tekemmül edip, insaniyet cihetinde, abdiyetin içinde bir sultansın” [1]sözleri ,bundan 45 yıl önce aramızdan ayrılan Abdülmecid Ünlükul (Nursi) büyüğümüzde,bütün manasıyla tecelli etmişti.”Çıra dibine karanlıktır”ata sözü bizlerde hakim olunca böyle bir Sultanı gerçek manada ,bugünün hasretiyle daha çok anlıyoruz.Bütün samimiyetimle ifade ederim ki ; onun yokluğunu bütün alemimde hissediyorum.Bu iman davasında ne gördü isek ondan gördük desem ,azdır ve mübalağa değildir.

Şairin yanık ve hicran  ifadesinde “Ol mahilerki derya içredir derya bilmez”sözü bu hususta çok geçerlidir.Yine Niyaz-ı Mısrinin “Ey Niyazi katreyi deryaya saldık biz bugün ,zerre nice anlasın umman olan anlar bizi”beytinin ne kadar geçerli olduğunu onun yokluğunda bugün bütün zerratımla daha çok anlıyorum.Çünkü o çok cihetlerle maziden gelen aile büyüğümüzdü,her derdimize derman ve her zaman ve zeminde bize ışık saçan bir Sultandı.Yokluğunda nasıl bir Sultanı kaybettiğimizi zaman seylinde anlamış olduk

Ona bir ahd-ı vefa olarak,  sultanlığın manasını bilen nazenin insanlara takdim ettiğimiz “Bediüzzamanı kardeşi Abdülmecid Nursi (Ünlükul)[2][3]eserini neşriyata  hazırlarken Türkiye’nin bir ucundan diğer ucuna giderek ,takriben 120 zat-ı muhteremle konuştum, 3 yılımı verdim ve masa başında yazılmayan bu eserde ,kaydettigim notlarda  derlerdi ki (o bir İstanbul efendisi değil o bir İslam efendisi idi”vefatında “Bir alim ölmedi bir alem öldü” “Görünüşünde bir manav gibiydi fakat o mühim bir zat ve alim idi.” “Ne gördük isek onun zamanında  ve derslerinde gördük” Herkese ve daima “Hazretim”tabiri, bizleri eritirdi.” “Konya İmam hatip okulundan bir gün bile rapor almadı, hasta halinde 76 yaşında dersimize düşe kalka gelirdi)

Gönül kırmayan gönül yapmaya çalışan, insan sevgisi ile dopdolu olan bu merhum ,muhterem büyüğümüzü 45 nci yılında bir makaleye sığdırmak mümkün değil ,sayısız hatıralar var.Yüzlercesini kırparak bir kitap halına getirdik.Halen hayatta olan bizim ailenin ikinci büyüğü kızları muhtereme ablamız Saadet Kaynak (Ünlükul)  diyor ki “Babam daima ;size kim kötülük ederse etsin, ona  iyilik yapın ve taş atana siz daima gül atınız”derdi.Bu sözün kaynağını araştırdığımda karşıma Fussilet suresi ayet 34 çıkıyor.Onun bütün hayatı  Kur’anın ayetleri Efendimizin “asm” hadisleri ve Hz..Bediüzzamanın sözleri idi.Onun için Sultan tabiri gerçek manasını bulmuştu.

Ağabeyleri ve gerçek hocaları olan Hz.Bediüzzamanın 23 mart 1960 taki vefatı sabahında yazdığı deruni şiirinin bir mısrasında “Ey mezarcı o makamda bizede kaz bir mezar,olalım nazik Saidin komşusu leyl-ü Nehar  “dediği  gibi bizde ona nazire olarak şimdi bütün zerratımızla diyoruz ki “Ey mezarcı o makamda bize de kaz bir mezar ,olalım Nazik Abdülmecid efendinin komşusu leyl-ü Nehar”

11 Haziran 1967 de ebedi aleme vuslat eden ağabeyimizin kabrine Konyada bulunduğum zaman diliminde, bugüne kadar binleri taşıdım ,götürdüm anlattım.Bir bay ve bayan gurubuna sordum sizler kimlersiniz “Bizler medresütüzzehra talebeleriyiz” Merhum Abdülmecid efendiyi biraz anlatınca ve işte Medreset-üzzehranın birinci  talebesi deyince“Ağabey galiba haddimizi aştık ,özür dileriz sözümüzü geri alıyoruz “dediler.

Şu anda bulunduğum Hollanda’nın Lahey kentinden ve semasından,onu seven   bütün tüllab-ı nurla birlikte ,Miraç gecesinde ve mukaddeme sinde ,Arapçadan Türkçeye tercüme ettikleri “Mesnevi-i Nuriye ve İşarat ül i’caz “ eserlerinin sahifeleri arasından binler selam binler ,Fatiha ve binler dualar gönderiyoruz..Ruhun şad olsun Sultanım..

[1] Büyük sözler 23,söz.2.mebhas 4 ncü nükte RNK
[2] Bediüzzamanı kardeşi Abdülmecid Nursi (Ünlükul
[3] Yeni Asya neşriyat 3.baskı HU

Yeni Asya