Acı.
Acı duymak, acı çekmek.
İnsanın bir yerinin acıması.
Bunların hepsi insana olumsuzluk hissi duymasına sebeb oluyor.

Şikayet edilesi bir his mi, yoksa şükre lâyık bir duygu mu ?
Düşünülmesi gereken bir durum değil mi?
Çoğunlukla acı duyan, bir yeri, bir azası acıyan -ağrıyan insan, bundan şikayet eder.  Suratı buruşur, bazen bir inleme sesi çıkarır.
Acı duymak, normalde, insanlarca istenmeyen bir durumdur.

Aslında acı çok faydaları olan fiziki bir olaydır.
Midesi hasta olan acı-ağrı duymasa veya bir yeri kesilen, yaralanan insan acı duymasa ne olur düşünebiliyor musunuz?
Damarlarınızdan birinin kesildiğini ve fakat acısını duymadığınızı  farzedin. Yaralandığınızın farkına varamazsınız. Bir müddet sonra da, büyük bir ihtimalle kan kaybından ya bayılırsınız veya belki de ölebilirsiniz.

Demek insan acı-ağrı duymasa vücudundaki hiçbir azasının hastalığını anlayamayacak.
İnsan ölümcül bir hastalığa yakalanma aşamasında ağrı-sızı-acı duymadığı farzedilirse, o hastalığın teşhisinin, dolayısıyla doktorların işinin ne kadar zorlaşacağı açıktır.
O halde, vücudumuzun herhangi bir uzvunda duyduğumuz acı-ağrı için Allah'a şikayet değil, şükretmemiz gerektiği ortaya çıkıyor.

Acı, vücudumuz için elbette istenmeyen bir durumdur. Fakat, acılara/ağrılara sabretmesini bilirsek, (kaderi tenkid etmeden, Allah'tan şikayet etmeden..) acıları da şükretme vesilesi kılmış oluruz.

Cüzzam hastalığını duymuşsunuzdur. Bu hastalığa yakalananlar acı duymazlar. Yaraları açıldıkça acı duymadıkları için devamlı mikrop kaparlar ve yara iyileşme göstermeden büyür. Acı duysalar, belki de tedavileri kolaylaşacak, iyileşmeleri mümkün olacak.

Bütün bunlar gösteriyor ki, acı istenmeyen bir durum bile olsa, sonuçları itibariyle iyi olabilmektedir.
İnsan acı ve sıkıntı ile yoğrularak olgunlaştırılır. Sabır ve şükür mekanizması işlettirilir. Böylece cennete ehil bir vaziyet alır.(C.Karataş.Y.Asya.7/9/01)

[email protected]