Mevcut hükümet işbaşında geldiği günden bu yana Türkiye’nin en önemli problemlerinin etrafında dolaşıyor.
AB üyeliği, Başörtüsü yasağı, Alevi açılımı, katsayı mağduriyeti ve Kürt açılımı…
Sıkıntıların teşhis etmesi açısından önemli adımlardır bunlar. 
Katsayı mağduriyeti için çözüm bulundu.
Başörtüsü yasağını çözmek için giriştiği yol ise sıkıntıyı küçülteceğine büyüttü.
Reha Çamuroğlu ile giriştiği Alevi açılımı da henüz meyve  vermiş değil. Muharrem iftarına kabinenin katılması istendiği ölçüde yankı bulmadı. Çalıştaylar serisi bakalım nasıl sonuçlar verecek.
Son olarak Kürt açılımı tartışmaya açıldı. Konuyla ilgili sözü olan herkesi dinleyip ona göre açılımda bulunacakları anlaşılıyor.
TRT Şeş ve Kürt Dili Bölümü icraatlarıyla sürece avantajlı başladıklarını düşünüyorlar.
Etnik siyasetiyle öne çıkan siyasi partiler pek memnun değiller. Ezilmişleri temsil iddiasında olan siyasiler, irade olma sınavı veriyorlar. Zoraki ihitiyatla ve zoraki kredi açma durumuyla karşı karşıya kaldılar.
Hakim milliyetçi siyasiler ise açılımı daha açılmadan şiddetle reddediyorlar. Onlara göre açılım demek, üniter yapının hedef alınması demektir.
Siyasi iktidar ise bu süreçte dinleme ve yol haritasının köşe taşlarını sessizce planlamakla yoluna devam ediyor.
Bu saatten sonra ne yapacaklarını doğrusu ben de çok merak ediyorum. Ok yaydan çıktı bir kere. Öylesine netameli bir konuda açılımda bulunmak ve bunu başarmak gerçekten zor bir iş.
Bütün bunlara rağmen açılımı öne sürenler keskin bir u dönüşü yaparak milliyetçi bir söyleme dönebilirler mi?..
Burası Türkiye…
***
Aslında lafı eğip bükmenin hiç gereği yok.
Samimi misiniz?...
Adına Kemalizm denilen ve milleti, devleti karşıya getiren kalıplaşmış yönetim zihniyetini masaya yatırın.
Ülkeyi anormal şartlardan çıkarın.
Milleti devlete göre değil; Devleti millete göre yeniden şekillendirin.
Yasakçı, sınırlandırıcı, buyurgan anlayışa son verin.
İnançlara kimliklere yaşam biçimlerine karışan düzenlemelere nihayet verin.
Herkese vatandaş olduğu hissini veren aidiyet bağlarını kuvvetlendiren icraatlar sergileyin.
Cehaletle fakirlikle mücadele edin.
Kalpleri birbirine bağlayan manevi rabıtayı kuvvetlendirin. Bunun dini ve uhrevi faideleri kadar stratejik önemi olan bağ olduğunu idrak edin-ettirin.
Ortadoğu ve İslam dünyasına ön koşulsuz biçimde kollarınızı açın.
Herkesi olduğu gibi kabul ederek bağrınıza basın.
Bediüzzaman’ın Münazarat, Hutbe-i Şamiye eserlerinde geçen hususlarını analiz edin ve günümüz gerçekleriyle ilişkilendirin.
“Azametli bahtsız bir kıtanın, şanlı talhsiz bir devletin, değerli sahipsiz bir kavmin reçetesi ittihad-ı İslamdır.”
Kalpleri, imanla, irfanla muhabbetle birbirine bağlayın.
Din ilimleri ile fen ilimlerini birlikte okutan okullar olsun. Türkçenin yanısıra, Arapça ve Kürtçeyi öğreten ve eğitim dili olarak kabul eden eğitim modeli geliştirin.
Medrese ile mektebi kardeş edin.
Akıl ile kalbi yoldaş edin.
Fıtratla cedelleşen, jakoben uygulamaları tarihin derinliklerine gömün.
Fıtratı hayatın merkezine oturtun.
Kürtler, Türklerin kuvveti olsun. Türkler de onların aklı olsun her daim.
Bediüzzaman bu çağrıyı bir asırdır söyleyip durdu. Eserlerindeki reçeteler uygulanmayı bekliyor.
 
***
Açılım için çok sayıda görüşme yapan yetkililer uzağı görüyor ama en yakınındaki değerleri göremiyorlar. Yada öyle bir izlenim veriyorlar. Açılımın selametini istiyorlarsa dikkatli olmalıdırlar.
Hiç kimse bu konuları akıl etmezken, Bediüzzaman Said Nursi, dile getiriyordu. Daha Meşrutiyet yıllarında Devletlülere bunu anlatıyordu. İstanbul matbuatında yazılar yazıyordu. Kürt aşiretlerini bu yönde eğitiyordu.
Cumhuriyet kurulurken Meclise geldi bu meyanda çağrılar yaptı. Eserlerinde bu hakikatleri anlattı.
Yeni Asya Gazetesi de geçtiğimiz günlerde haklı olarak soruyordu:
“Açılımda Bediüzzaman niye yok?”
Evet, açılım öncülerine soruyoruz:
Niye yok?..