Akıyor olaylar, zaman geçiyor;
Seçim meydanları dolup taşarken…
Her lider ayrı bir değer biçiyor,
Halkın derisine henüz yaşarken…

Millet geçim ister, partili koltuk;
Koyun can derdinde, kasap ise et…
Diyorlar dünyaya biz örnek olduk;
Yok iken yurdumda gerçek hürriyet!

Dindarın önünde yüzlerce yasak;
Azınlık vatandaş ayrı bir dertde…
Kürdün, alevînin feryâdına bak;
Haksızlığa uğrar toplum da fert de…

Antidemokratik hukukla hâlâ,
Yürürlükte darbe Anayasası.
İktidâra gelen için ne âlâ!
Vekile mi düşmüş bunun tasası?

Başörtüsü oldu sanki kangren,
Kur’an Kurslarında keyfî yasaklar…
Meslek Liseliyi var mı ki gören;
Millet dertli, meclis dermânı saklar!

Çıkıp da söylese yürekli biri,
Anayasa baştan yazılsın diye;
Gör ki, itirazın bir para bini…
Korkudan titrerler; bilmem ki, niye?

Zorbalar mı yapar bu işi dâim?
Halkın irâdesi değil mi hâkim?
Milletin gücüyle değil mi kàim;
Yüce Meclis’i kim kılıyor akîm?

Eğer seçilip de sizden biriniz,
Şahsını halkına tercîh eylese,
Hakkımız haramdır; bunu biliniz!
Bulamaz mâzeret, her ne ki dese…

Kelle koltuğunda, adâlet için
Millete hizmete tâlipsen eğer;
Halkın gibi yaşa. Üstünlük niçin?
O vakit bulursun hakîkî değer…

İşsizlik, yoksulluk, yolsuzluk bitsin.
Maddî refah ile ahlak da olsun.
İşler adâletli, düzenli gitsin.
Kalpler emniyetle, huzûrla dolsun.

Bu makamda büyük sorumluluk var.
Mülk değil, emânet bil ki bu devlet;
Hesâba çekilir mahşerde kullar…
Hâsılı, halkının derdini dert et!