Bir hâl âbîdesi, Hâlis Muhlis Halil Uslu, 

Çok idi bu dünyada, Halil Uslu'nun Dostu.
Dağ taş demedi dolaştı; deldirmedi O postu,
Bir hâl âbîdesidir, Kahraman; Halil Uslu.

Beraber tadad ettik, Nurları satır-satır,
Sor Barla Mekànına, nokta, virgül anlatır. 
Çam Dağı, Kara Kavak, Kara Dut'un Meyvesi,
Hâlâ Cennet Bahçesinde, yankılanır O'nun sesi.

Konferanslar, Seminerler, Yurt içi, Yurt dışında; 
Eserler satır-satır, hepsi de Hatırında,
Anlar ve anlatırdı, dinletirdi dikkatle,
Bütün Nur Kardeşlere, sarılırdı şefkâtle. 

Van'da doğdu, hep yaşadı ömür boyu Konya'da, 
Çile çekti, cefa çekti, bu muvakkat dünyada, 
Şimdi bekliyor Onu; Resûl, (a.s.m.) Üstad Orada,
Ebedî Saadetler senin olsun; Ağabeyim. ..

Bu dünya Gaddardır, Mekkârdır, bir dâneye yüz tokat,
Toprağın sinesinde; sükûn bulur, dertler hep rekât-reķât, 
Yine de O Sinede; Ana gibi bir Şefkat; 
Cennetler ve Cemaller senin olsun, Aziz Zat...