Yazar D. Mehmet Doğan, "Bir kere Ayasofya gerçekten açılacak mı, yoksa bir seçim vaadi miydi?" diye sordu.

Ayasofya’nın bir çok defa gündeme geldiğini hatırlatan Doğan, Karar'daki yazısında Ayasofya’nın müzeliğinin belirsizlik hali olduğunu belirterek, "Batı kamuoyuna “kiliseye tahvil edemezdik, müze yaptık” denilmek istenmiştir. Batılılar için nihai hedef kilise olmasıdır. Türkiye Cumhuriyeti’ni yönetenler, Sevr’de açıkça telaffuz edilen, Lozan’da muhtemelen perde gerisinde öne sürülen bir yükümlüğü 1935’te yerine getirdiler" şeklinde yazdı.

Hukuk devletinde Ayasofya'nın vakıf şartları dışında tasarrufunun mümkün olmaması gerektiğine dikkat çeken Doğan, "Ayasofya’yı hukuk açmalı, hukuk devleti açmalı!" dedi.

Hukuk bunu gerektiriyor!

Doğan, yazısını şöyle sürdürdü:

Ayasofya’nın bir vakıf eseri olduğu hatırlanmalı, Vakıflar idaresi yapının vâkıfının arzusu hilafına kullanılmasından şikayetçi olmalı ve aslî konumuna döndürülmesini talep etmelidir.

Bir vakfın asıl amacına uygun kullanılmasını talep etmek, elbette adaletin icabıdır.

Türkiye’de Ayasofya’nın vâkıfının iradesine uygun şekilde, yüzyıllardır olduğu gibi camiliği bir hukuk meselesi olarak görülmelidir. 1935 tarihli Bakanlar kurulu kararı vakıf şartlarının üstünde olabilir mi? Eğer bunu kabul edersek bütün vakıf sistemini yok sayıyoruz demektir.

Vakıf mülkleri bugünün idari sistemi içinde Vakıflar Genel Müdürlüğü’nün sahasındadır. Bu emlâkin vâkıfın iradesine uygun şekilde kullanılması kurumun en esaslı işidir.

Fatih’in 1462 tarihli vakfiyesinde “eğer bu vakfiyeye uygun hareket edilmezse Allah’ın, peygamberlerin, meleklerin lâneti üzerine olsun” bedduası da hatırdan çıkarılmamalıdır. 

Ayasofya meselesinin hukuk yoluyla çözümü yönünde hareket geçmekte geç kalınmamalıdır, siyaseten çözüm yerine hukuki çözüm doğru olandır. Bütün dünyaya söylenecek sözümüz de bu olmalıdır: Hukuk bunu gerektiriyor!