(Bediüzzaman Said Nursi Hazretlerinin Hutbe-i Şâmiye eserinden bölümler.)

Bismillahirrahmanirrahim

ARABÎ HUTBE-İ ŞÂMİYE ESERİNİN TERCÜMESİ

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

Bütün zîhayatlar hayatlarının lisân-ı hâlleriyle Hâlıklarına takdim ettikleri mânevî hediyelerini ve lisân-ı hâlle hamd ve şükürlerini, o Zât-ı Vacibü'l-Vücuda biz de takdim ediyoruz ki, demiş:

لاَ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ 1 Yani, "Rahmet-i İlâhiyeden ümidinizi kesmeyiniz." Hem hadsiz salât ve selâm ol Peygamberimiz Muhammed Mustafa aleyhissalâtü vesselâm üzerine olsun ki, demiş:

جِئْتُ ِلاُتَمِّمَ مَكَارِمَ اْلاَخْلاَقِ 2 Yani, "Benim insanlara Cenâb-ı Hak tarafından bi'setim ve gelmemin ehemmiyetli bir hikmeti, ahlâk-ı haseneyi ve güzel hasletleri tekmil etmek ve beşeri ahlâksızlıktan kurtarmaktır."

Hamd ve salâttan sonra: Ey bu Cami-i Emevîde bu dersi dinleyen Arap kardeşlerim! Ben haddimin fevkinde, bu minbere ve bu makama irşadınız için çıkmadım. Çünkü size ders vermek haddimin fevkindedir. Belki içinizde yüze yakın ulema bulunan cemaate karşı benim misâlim, medreseye giden bir çocuğun misâlidir ki, o sabî çocuk sabahleyin medreseye gidip, okuyup, akşamda babasına gelip, okuduğu dersini babasına arz eder. Ta doğru ders almış mı, almamış mı? Babasının irşadını veya tasvibini bekler. Evet, bizler size nispeten çocuk hükmündeyiz ve talebeleriniziz. Sizler bizim ve İslâm milletlerinin üstadlarısınız. İşte, ben de aldığım dersimin bir kısmını, sizler gibi üstadlarımıza şöyle beyan ediyorum:

Dipnot-1: Zümer Sûresi, 39:53.
Dipnot-2: Muvatta, Hüsnü'l-Hulûk: 8; Müsned, 2:381; Beyhakî, es-Sünenü'l-Kübrâ, 10:192.