RİSALEHABER

Bediüzzaman Said Nursi Hazretleriyle görüşen Son Şahitlerden, Erzurumlu Fikri Meriç Hoca Hakkın rahmetine kavuştu.

86 yaşında vefat eden Fikri Hoca 1957 yılında Bediüzzaman Hazretlerini Isparta’da ziyaret etmişti. Ziyaretini Ömer Özcan'ın Ağabeyler Anlatıyor kitabında şöyle anlatmıştı:

Sene 1957, Isparta’ya gittik, önce Ulu Cami’de namaz kıldık. Orada bir arkadaş vardı, imam hatipten, ona sordum Üstad’ın yerini. Gösterdi bana. Arkadaşım başka bir camiye gitmişti, ben ona Üstad’ın evini buldum dedim. Gittik eve, kapının zilini çaldık, açıldı, Zübeyir Ağabey çıktı, "Neden geldiniz?" dedi. “Biz Üstad’ı ziyarete geldik.” dedim. “Üstad rahatsız ama sorayım, gelsin derse gelirsiniz.” dedi. Çıktı yukarı, gelin dedi.

Girdik eve. Üstad karyolada yarım olarak yaslanmış iken, doğruldu. Altta bir hasır vardı, yere oturduk, Üstad’ın elini öptük. Dedi ki: “Gerek hemşerim olmanız hasebiyle, gerekse ulum-u diniyeden olmanız hasebiyle sizi talebeliğime kabul ediyorum.” Bu nasıl iş böyle şaşırdım kaldım, kerametvari bilmişti arzumuzu, bu fazilet Rabbimin ihsanı olmuştu bize. Biz bu zatın şahsını gördük, ama şahs-ı manevisine alıp almayacağını içimden geçirirken; Üstad devamlı olarak “Risale-i Nur okuyun, Risale-i Nur okuyun.” dedi bize. Sonra “Abdurrahman Taği’yi tanır mısınız?” dedi. Dedim: “Üstad’ım, biz yetişmedik de benim de mensup olduğum tarik-i Nakşibendî’nin silsile-i nuraniyyesinden bir pir olduğunu bilirim.” dedim. “Evet, ben onlara kavuştum.” dedi. Böyle sohbet devam ederken, “Nakşibendî tarikatı âlimlerin elinde kalmış.” dedi.

İçimden acaba Üstad kaç yaşındadır diye geçirirken, dedi ki: “Cenab-ı Hak bana seksen sene ömür verdi, bu münafıklarla çarpıştım. Seksen sene daha ömür verse durmadan çalışacağım.” Sonra: “Hocalarınıza selam söyleyin.” dedi. Bilhassa Osman Bektaş hocama selam etti. “Ümitvar olsunlar, vakide küfrün bel kemiği kırılmıştır, zafer İslamın’dır.” dedi. Buna benzer sohbetlerde bulunduk. Tekrar bize dedi ki: “Bu zamanda Avrupa devletlerinden otuz devlete Risale-i Nur girdi. Zübeyir, Avrupa’da Müslüman olan kardeşlerin fotoğraflarını göster.” dedi. Zübeyir ağabey gösterdi, sonradan ben onları Tarihçe-i Hayat’ta gördüm. Ramazan’dı, yirmi gün vardı bayrama. Böyle devam ederken: “Ben sizi yirmi gün burada misafir ederdim, yalnız arzu edip de ziyaret edemeyen kardeşlerimiz küser.” dedi. Bize ikişer tane yirmi beşer kuruş para verdi, böylece bizi yolcu etti.