Türkiye depremlerin ardından şimdi de sel musibeti ile imtihanda. Özellikle Şanlıurfa ve Adıyaman'da meydana gelen sel felaketi ile caddeler göle döndü. Bir çok maddi hasar meydana gelirken can kayıplarının yaşandığı de belirtiliyor.

Musibetlerin bir çok maddi sebepleri var. İşin bir de manevi boyutu var.

Musibet ve belalar işlenen günah ve hataların bir sonucu iken, aynı zamanda mükafatın da başlangıcı oluyorlar. Çünkü musibet kişinin kusurunu temizler, affedilmesine vesile olur, ardından Allah sonsuz şefkati ile o kulunu nimetine boğar.

BELA VE MUSİBETLER BAZI DUALARIN VAKTİNİN GELDİĞİNİ GÖSTERİR

Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri, belaların ve musibetlerin artmasının bazı duaların vaktinin geldiğini belirtiyor.

Yirmi Üçüncü Söz'deki ilgili bölüm şöyle:

"Hem, duâ bir ubûdiyettir (kulluk); ubûdiyet ise, semerâtı uhreviyedir (netcesi ahirettedir). Dünyevî maksadlar ise, o nevi duâ ve ibâdetin vakitleridir; o maksadlar, gàyeleri değil.

Meselâ, yağmur namazı ve duâsı bir ibâdettir. Yağmursuzluk, o ibâdetin vaktidir; yoksa, o ibâdet ve o duâ, yağmuru getirmek için değildir. Eğer sırf o niyet ile olsa, o duâ, o ibâdet hâlis olmadığından, kabule lâyık olmaz.

Nasıl ki, güneşin gurûbu (batış), akşam namazının vaktidir; hem güneşin ve ayın tutulmaları, küsûf ve husûf namazları denilen iki ibâdet-i mahsusanın (özel ibadetler) vakitleridir. Yani, gece ve gündüzün nurânî âyetlerinin nikaplanmasıyla (örtülmesi) bir azamet-i İlâhiyeyi ilâna medâr olduğundan, Cenâb-ı Hak, ibâdını (kullarını), o vakitte bir nevi ibâdete dâvet eder. Yoksa, o namaz, açılması ve ne kadar devam etmesi, müneccim hesâbiyle muayyen olan ay ve güneşin husûf ve küsûflarının inkişafları için değildir. Aynı onun gibi, yağmursuzluk dahi, yağmur namazının vaktidir.

Ve beliyyelerin (bela, musibet) istilâsı ve muzır (zararlı) şeylerin tasallutu, bâzı duâların evkat-ı mahsusalarıdır (özel vakitler) ki, insan o vakitlerde aczini anlar; duâ ile, niyaz ile Kadîr-i Mutlakın dergâhına ilticâ eder.

Eğer duâ çok edildiği halde, beliyyeler def' olunmazsa, denilmeyecek ki, "Duâ kabul olmadı." Belki denilecek ki, "Duânın vakti, kazâ olmadı." Eğer Cenâb-ı Hak, fazl ve keremiyle, belâyı ref' etse, nurun alâ nur, o vakit duâ vakti biter, kazâ olur.

Demek duâ, bir sırr-ı ubûdiyettir. Ubûdiyet ise, hâlisen livechillâh (Allah için) olmalı. Yalnız aczini izhâr edip, duâ ile O'na ilticâ etmeli; Rubûbiyetine karışmamalı. Tedbîri O'na bırakmalı, hikmetine itimad etmeli, rahmetini ittiham etmemeli.