Ekrem KILIÇ
Canavara merhamet
Bir mezbahadır sanki memleket, hâle bakın;
Başımıza felâket gelmesi, bence, yakın…
Kàtili öldürmemek onu teşvîk, teşcî’dir.
Yersiz merhamet etme cânî mahlûka sakın!
Öldüren öldürene… Ne gelir cezâ diye?
Olsa olsa “müebbed”; mükâfâtdır cânîye…
Karısına kızanın cinâyeti kaç oldu?
Boşanmak helâl yolken, vurmak – öldürmek niye?
Kirletilen çocuklar vahşîce boğazlanır;
Toplum tedbir yerine âciz âciz sızlanır.
Beş kuruşluk menfaat için ayaklanan halk;
İş îdâma gelince, “hak” deyip mızmızlanır…
Ölenin hakkı yok mu? Hak yalnız kàtilin mi?
“Yaşamak hakkı kutsal…” Güçlünün, fâilin mi?
Maktûlun hukùku ne olacak bu durumda?
Yasa yetkisi kimde? Halkın mı, vekîlin mi?
İktidâr koltuğunda râhatça oturanlar,
Sanmasın ki sorulmaz memleketde olanlar!
Âhiretde sorgular çok çetin geçer, beyler!
Asırlar sürer hesâb görülürken o “an”lar….
“Bir can, dünyâya bedel.” derken Allâh Teâlâ;
Siz yâveler okuyun, mâzeret diye hâlâ…
Ne Avrupa var orda, ne de şu “Garb Hukùku”!
En âlânız paçayı kurtarırsa ne âlâ!
“Kısasda hayât vardır!” Hâlıkımızın sözü;
Suçluya lâyık cezâ vermekdir işin özü…
O zaman ıslâh olur ferd, cem’iyyet, insanlık;
Gerçek medeniyyeti görür beşerin gözü…
Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve BÜYÜK HARFLERLE yazılmış yorumlar
Adınız kısmına uygun olmayan ve saçma rumuzlar onaylanmamaktadır.
Anlayışınız için teşekkür ederiz.