Gavs-ı Azamın: “nefsin kalbine girmesine izin verme” tavsiyesinden ve hastalıklı bir halet-i ruhiyeden mülhem bir şiir.

Ey gaflette dolaşan, ey nâdân-u neyârem
Ey içimi kemiren şu içimdeki yârem
Ey tuzak kurmada usta, benim nefs-i emmarem
Düş artık şu yakamdan, çek elini kalbimden

Ey hannas-u pür vesvas, ey ezeli düşmanım
Aldattın yeter artık, ne istersin şeytanım
Gençliğimi mahvettin hayat boyu pişmanım
Düş artık şu yakamdan çek elini kalbimden

Altmış üçüme bastım girdim yeni yaşıma
Sürprizle karşılaştım bela uçtu başıma
Uslanmaz cahil nefis bak sana gözyaşıma
Düş artık şu yakamdan çek elini kalbimden

Hastalık sebebiyle karıştırdın gönlümü
Tefekkür bağlarımda soldurdun us gülümü
Bu işgal yeter artık terk et akıl üssümü
Düş artık şu yakamdan çek elini kalbimden.