86 yıl sonra nihayet; Ayasofya açıldı. Ezan da aslına 18 yıl sonra dönmüştü. Sanki kurtuluş savaşı vermedik; ezan okunmaz olmuş, fethin sembol camii kapanmıştı!

Ezan ve cami; yaşadığımız yakın zamanı ne kadar da net özetliyor; camilerin bütünlüğü okunan ezanlarda ona rağbetimiz bugünkü halimizi özetlediği gibi!

15 Temmuz’da salalarla dirilişimiz ve sabaha erişimiz… Mehmet Akif’in “Allah bu millete bir daha İstiklal Marşı yazdırmasın” duası… Fatih Sultan’ın vakıf malını gasp eden şerirlere bed duası…

Anadolu topraklarının dinamikleri, kökleri ve var kılacak temelleri…

“Milletimin imanını selamette görürsem cehennemin alevleri içinde yanmaya razıyım” diyen Bediüzzaman’ın şehir şehir dolaşarak âdete nakşederek yazdığı Nur Risalelerinin kitleler halinde okunmaya devam edilmesi…

Düşmanlarımız için kırmızı alarm!

Onun için dâhilde ve hariçte fitne içinde fitne çıkarıyorlar, biri bitiyor biri başlıyor!

Yeryüzü fitneden arınıncaya kadar cihada devam; bu cihad erleri önce iç dünyalarında nefislerini eğiterek başlarlar; kuru hamaset ve hamakatla bir yere varılamayacığının idraki içindedirler.

Ezan ve cami pergelin sabit ayağı; diğer ayak ise bütün yeryüzünde dolaşmayı bekliyor.

Ayasofya’nın açılması pergelin Anadolu ayağını güçlendirmiş oluyor sonrasında pergelin Kudüs, Endülüs, orta Avrupa, Balkanlar, Karadeniz üzerinden yeniden Anadolu’ya yeniden dönüşü…

Bunun için yüz yıl rüya mı görürüz, on yılda mı gerçekleşir, yoksa daha az sürede mi, yoksa hiç mi? Rüya görmüyorsak evet hiç!

Kendi topraklarında kendi insanı tarafından 28 yıl sürgün yaşayan Said Nursi’nin devletlilerden istediği üç şey gerçekleşti; ezanın aslında okunması, Risalelerin Diyanet tarafından basılması, Ayasofya’nın açılması, hemen mi oldu hayır!

Kıyamet kopmazsa Kur’an medeniyeti yeryüzünde gerçekleşecek inşallah; ama onun eliyle ama bunun eliyle, görüntüye fazla takılmadan sebeplere gereğinden fazla rağbet etmeden kutlu yürüyüşe devam.

Dava bu, dertlerimizin devası, şifası da bu.