Yağmurlar yağar sular yükselir.
Yağmurlar yağar sular bulanır.
Yağmurlar yağar seller akar.
Yağmurlar yağar etrafı yıkar.
Hele Nisan yağmurları, bazen büyük fırtınalara gebedir.
Bazen sadece gök gürlemesi olur etrafa korku saçar.
Bazen güneşin önünü tıkar.
Yağarken berrak suları bulandırdığı gibi berrak havayı da bulandırır, güneşin aydınlığını gizler. Gündüz ortasında gece hissi uyandırır.
Ve yağmur yağar camlar buğulanır.
İçinize bir romantizm girer, sevgilinizin adını o buğulu cama yazarsınız.
İçiniz yanıktır çünkü. Sevgiliye hasret türküsü mırıldanır dudaklarınızdan.
Ardından sert bir rüzgâr eser bazen.
Bahara hazırlanan insanları kötü yakalar.
Kış boyunca hastalanmayan insanlar işte bu nisan yağmurlarında hastane kapılarına dayanırlar.
Ve yağmurlar yağar ülkemin üzerinde.
Yağmur berekettir deriz.
Rahmettir deriz.
Peki ya yağmurlar demokratik değilse?
Ya bin yıllık gelenekten gelen istibdat fırtınalarıysa?
Ya istikrar tomurcuklarını parçalayan dolular ise.

***

Evet, yağmurla başladık yağmurla devam edelim.
Bir yağmur muhabbetidir gidiyor işte.
Hele askeri yağmurlar…
Mart yağmurlarını unutmadık.
Ardında ülkemi nasıl sele boğduğunu unutmadık.
Yetmişli yılların kaosunu unutmadık.
Mart yağmurlarının Eylül yağmurlarına götüren fiillerin oluş şeklini bu gün gibi hatırlıyoruz.
Ve geçmişten kalan bir uzun hava'yı da hatırlıyoruz.
"Bir bulut kaynıyor Sivas üstünde."
Semalarımızda yine garip garip bulutlar.
Yine görünmez eller.
Yine gök gürlemesi…
Ve nedense bir türlü esmeyen lodos rüzgârları…
Karayele inat.

***

Yağmur bulutlarda süzülür ya, kaç çeşit bulut vardır bir bilseniz?
Radyasyon yüklü bulutlardan tutun asit taşıyan bulutlara kadar.
Hürriyet yüklü bulutlardan tutun, istibdat yağdıran bulutlara kadar
Ve şimdi ise yeni bir bulutla tanışıyoruz;
YSK bulutu.
Hatta YSK darbesi.
Baharın serinliğinin ardındaki “yaz”ı hayal ederken kışlık elbiselerimizi attığımız bu devirde garip bir “grip” ile karşı karşıya kaldık.
Kürt halkının temsiliyet hakkını PKK'dan alınacak bir yolun önüne suni bir viraj konulması, sokakların yangın yerine dönmesi YSK bulutunun “hangi rüzgarla estiğini” insana sorgulatıyor.

***

Peki, gerçek olan ne?
Sizce günün mana ve önemini belirten gerçek ne?
YSK'nın bu kararından ötürü onlarca ihtimalli yorumlar yapıldı.
Kimisi; “tuzak” dedi, kimisi; “iktidar partisinin önünü tıkamak için” dedi.
Kimisi; Güneydoğuda partileri bir birine düşürüp seçim sonrası yeni anayasayı birlikte yapmamak için” dedi.
Ve kimisi; “seçimi ertelemek için” dedi.
Belki bunların hepsi doğrudur.
Lakin bana göre ise bu durum bir gerçeği daha ortaya çıkarttı.
Hani değişen Türkiye’de hep en büyük sıkıntıyı asker olarak görürken bir Cumhurbaşkanı seçiminde anayasa mahkemesinin aldığı karar ve 27 Nisan e-muhtıra fırtınasının nisan yağmurları misali kısa zamanda durup gökyüzü açılmıştı da asıl gücün yargıda olduğunu görmüştük ya.
Ve en son bu gücün ancak referanduma “evet” demekle kırılacağını hesaplayıp sandıktan “evet” çıkartmıştık.
Eh referanduma rağmen yargının hemencecik düzelmesini beklemek biraz fazla saflık olduğunu bu olayla gördük.
Sonuçta YSK da yargının bir koludur.
Ve tabii ki değişime karşı tüm kozlarını kullanacak.
Bu hareket geçici fakat acı bir sıkıntı vereceği muhakkaktır. Fakat kıyıda köşede eski Türkiye’nin yani Ergenekon yapılanmasının faillerinin “bizde buradayız” manasında ses vermek gibi bir şey oldu.
Bu işin güzel tarafı bu menhus gücün gittikçe tükenip lokalize olduğunu gösteriyor.
Tüm vücuda yayılıp ablukaya alan mikrobik yapının hayati organlardan çıkıp vücudun bir noktasında apseleşmesidir.
Hekimler bilir ki bu apseleri ekarte etmek kolaydır.
Evet, bulanık bir havada bulanık bir yağmur altında bulanık bir suda balık tutmak feraset gerektirir.
En iyisi beklemek ve dua etmektir.