Rüyalarımız ortalama sadece 8 saniye sürer. Fakat uyandığımızda 8 saat rüya gördük zannederiz. Halbuki çok kısadır. Aynı şekilde rüyada gördüklerimizi gerçek gibi algılarız. Rüyada bir kaza geçirdiysek, örneğin bacağımız yaralandıysa, sabah kalktığımızda ilk anda o acıyı hissederiz veya bacağımıza hemen bakarız.

Dünya hayatının da rüya ile pek farkı yoktur. Dünya hayatı da çok kısadır. Biz uzun zannederiz. Rüyada gördüklerimiz nasıl gerçek değil ve geçici ise, dünya hayatımız da ahiret ile karşılaştırıldığında hiç yükmündedir. Dünya bütün güzellikleriyle ahirete nispeten bir hiç hükmündedir. Çünkü dünya 500 sene dahi sürse, ahiret ebedi olduğu için, matematiksel dahi kısadır ve sıfır hükmündedir.

Peygamberimizin dediği gibi “İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar.” O gerçek zannettiğimiz herşey birden bitiver. Kur´an-ı Kerim´de de bu kısalığa deyinilir: “Allah (inkarcılara) ´Yeryüzünde kaç sene kaldınız?´ diye sorar. Onlar, ´Bir gün, ya da bir günden daha az bir süre kaldık. Hesap tutanlara sor´ derler. Allah şöyle der: ´Çok az bir zaman kaldınız. Keşke bunu (daha önce) bilmiş olsaydınız.´ ´Sizi boşuna yarattığımızı ve bize tekrar döndürülmeyeceğinizi mi sandınız?´“ (Kur´an, 23:111-114).

Bu kısa ve geçici dünyada dik duruş önemli. Ağır başlı olmak gerekli. Vakar sahibi olunmalı. Ne olursa olsun, davamızdan, değerlerimizden vazgeçilmemeli. Kesinlikle Allah´ın rızasından başka rıza aranmamalı.

İnsanların alkışları bizi bir yere götüremez. Kendi menfaatimiz için, egomuz için, makam için, şan ve şöhret için, ticaret için Allah´ın ayetlerini, kendi değerlerini satmanın, yalakalık yapmanın bir faydası yok. Kabrin öbür tarafında makam, şan, şöhret, mal, para ve alkışın hiç bir ehemmiyeti yok. O zaman bu geçici ve faydasız şeylerin peşinden koşmaya da gerek yok. Ki bunlar elde edilse dahi çok kısa bir dünya hayatında hakiki huzuru veremez. “Benim ayetlerimi, az bir dünya menfaatiyle değiştirmeyin“ (Bakara, 2/41) ayetini hatırlayarak hareket edelim.

Ebedi saadetin yerine insanların alkışlarını tercih etmek akıl karı değildir. Allah´ın rızası yerine, ahlaksız insanların dostluklarını seçmek akılsızlıktır. Bir makama ulaşmak için kendi inancını, değerlerini inkar etmek, kendi varlığını inkar etmektir.

Fena ve fani bir adamın doğru söylediği gibi: “Bir memlekette, namuslular, namussuzlar kadar cesur olmadıkça, o memlekette kurtuluş yoktur.”

“İçki bütün kötülüklerin anasıdır“ diyen Peygamberimiz aynı şekilde “Dünya sevgisi bütün günahların başıdır“ diyor. Gerçek ve kalıcı huzur, mutluluk ve sevgi ise, “Kalpler ancak Allah´ı anmakla huzur bulur.“ (Kur´an, 13:28) ayetinde gizli.

Merhum Muhsin Yazıcıoğlu´nun “Bir saniyesine bile hakim olamadığımız hükmedemediğimiz bir hayat için, bir dünya için bu kadar fırıldak olmanın anlamı yok. Düz yaşayacağız, dik duracağız, doğru gideceğiz“ sözü kulaklarımızda çınlasın. Yani Bediüzzaman´ın dediği gibi “Biz ki hakikî müslümanız. Aldanırız, fakat aldatmayız. Bir hayat için, yalana tenezzül etmeyiz.“

Herkes bize karşı gelse dahi, gerçeği haykırmaktan vazgeçmeyelim. Birilerine yaranmak için taviz vermeyelim, takiyyecilik yapmayalım. Şeffaf olalım.

Bediüzzaman´ın dediği gibi “Eğer O razı olsa, bütün dünya küsse ehemmiyeti yok. Eğer O kabul etse, bütün halk reddetse tesiri yok.“ Yani tüm dünya bizi alkışlasa ve sevse, istediğimiz makamlara gelsek, fakat Cenab-ı Allah razı değilse, bize ne getirecek? Aynı şekilde tüm dünya küsse, fakat Cenab-ı Allah razı olsa, ne kaybedeceğiz?

Varsın eleştirsinler bizi. Beğenmesinler bizi.

Birazcık cesaretli, ilkeli, ağırbaşlı, vakar sahibi olalım. Birazcık Malcolm X, birazcık Muhammed Ali olalım. Birazcık davamıza sahip çıkalım. Zerre itibar getirmeyecek şeyler ve hiç bir değeri ve anlamı olmayan şeyler için fırıldaklık, umursamazlık, sorumsuzluk göstermeye gerek yok.

Bu bağlamda kardeşlerimize sahip çıkalım. Herhangi bir yerde bir kardeşimize iftira atılıyorsa, onun yanında olalım. “Bize dokunmayan yılan bin yaşasın“ mantığı tamamen kardeşliğe ve İslam´a aykırıdır. O yılan birgün bize de dokunacak, bize de iftiralar atacak. Martin Luther King´in meshur sözünde ifade ettigi gibi “Her şeyin sonunda düşmanlarımızın sözlerini değil, dostlarımızın sessizliğini hatırlayacağız.“

Başkalarının bize verebileceği hürmet ve saygı fanidir, geçicidir, hiç bir kıymeti yok! Onların sahte “nimetleriyle“ nimetlenmemek lazım. Hikem-i Atâiye´nin dediği gibi “Cenâb-ı Hakkı bulan neyi kaybeder? Ve Onu kaybeden neyi kazanır?“ Yani, Onu bulan herşeyi bulur. Onu bulmayan hiçbir şey bulmaz. Bulsa da, başına bela bulur.

http://twitter.com/Cemil_Sahinoez