Pervasızca açıktan yeme, isyana varan tavır, edep dışı hal neyin işareti; din bu milletin hayatından çekiliyor, Müslümanlar azınlığa düşüyor, ekseriyet dünyevileşiyor mu?

Sokakların sözü, caddelerin hali, insanların yaşantısı ürkütücü; dolu dizgin dünyaya akış, heva ve hevesi ilah ediniş üzücü, üzücülükten öte korkutucu!

Ramazan kime geldi, bayram kim için? Açık emir, kati emrin son yıllarda açıktan ihlal edilmesi; ciddi düşünme, derin fikir teatisine girme, çare üretme cehdi içinde bulunmayı gerektiriyor. Yarın geç olmadan, Anadolu Endülüsleşmeden!

İster fotoğrafı büyüterek bakın, ister küçük kareleri çoğaltın; bin yıldır İslamiyet hamuru ile yoğrulmuş bu toprakların kıyamete kadar aynı hal üzere devam edeceği garantisi yok. Cihad ruhu yitirilmiş, tefrika illetine bulaşılmış, düşmanları adetleri adet edinilmiş, helal haram çizgisi incelmiş, ilim değil zevk öne çıkmış, iman hal ile gösterilmiyor, alem-i asgardaki büyük mücadele terk edilmiş hevaya esir olunmuşsa, musibetlerin dili anlaşılmıyorsa...

Bir virüs okuması bile tam yapılmadı, bekleniyor bir an önce gitsin; yerine ne gelecek düşünülmüyor!

Emmare nefsin rahat hareket ettiği, daha da azmanlaştığı demde ve ortamda; ramazana hürmet beklemek fazla iyimserlikten başka bir şey değil. Eskiden ramazanlar böyleydi der dururuz oturduğumuz yerden. Oysa ki erozyon büyüdükçe büyüyor; bu toprağın insanı göz göre göre elimizden kayıyor!

Felaket tellallığı? Endişe etmeyelim, hamasete düşelim, hamakate mi saplanalım?

Çözüm?

Herkes önce kendi içine dönecek; toprağını temizleyip gül yetiştirecek, evini onaracak sonra en yakınına yardım edecek.

Evet başa döneceğiz; yenilenmek için, yeniden dirilmek; bu toprakları yeniden ihya etmek için!

Endülüs zaman ötesinden kulağımızda çınlıyorken, Bosna Savaşı soğumadığını söylerken, üzerimizde virüs rüzgarlar esiyorken; böyle gelmiş böyle gider diyemeyiz, düştüğümüz yeri bulup yeniden kalkmasını bilmeliyiz vesselam.