Önce iki ön kabulle başlamak istiyorum

Birincisi, “Adalet Mülkün Temeli”

İkincisi , “Geç gelen Adalet, Adalet Değildir”

Bugünlerde yargı ve adalet ülkenin gündemine geldi, oturdu.

Eli kalem tutan herkes fikrini söylüyor.

Türkiye’nin son iki yılına damgasını vuran ve ülkenin “askeri vesayetten” kurtuluşuna önemli ölçüde katkı sağlayan, kamuoyunda “Ergenekon ve Balyoz” diye bilinen davalarla ilgili son derece çarpıcı gelişmeler yaşanıyor.

Suçüstü yakalanan “Darbeci geleneğin temsilcisi askerler” suç delilleriyle yargılandı ve cezaları kesinleşti.

Yargı süreci sonrası Türkiye ve Uluslararası bağımsız mahkemelere itiraz yolları açıkken AK Parti milletvekili ve Başbakan Başdanışmanı Yalçın Akdoğanının sosyal medyada Balyoz ve Ergenekon davalarına atıfta bulunan “Milli orduya kumpas kuruldu” sözleri bomba gibi düştü.

Ardından hükümet kanadından yapılan “Ergenekon ve balyoz davalarında suç delilleri üretildi, davalar yeniden görülmeli” sesleri en üst mercilerde dillendirilmeye başlandı.

Son olarakta Başbakanın Japonya öncesi gazetecilerle yaptığı kahvaltı, Türkiye Barolar Başkanın ile görüşmesi ve yolculuk öncesi basın toplantısındaki “Yeniden Yargılanmaya Olumlu Bakıyoruz” beyanları geldi.

Türkiye’de bir ilk yaşanıyor.

Yeniden yargılanma..

Hem olumlu…

Hem de son dere tehlikeli bir süreç..

Elbette yargı adil olmalı.

Elbette adalet herkese lazım..

Elbette devlet, kolluk kuvvetleriyle, yargı eliyle kurumlara ve vatandaşına tuzak ve kumpas kurmamalı.

Ama yeniden yargılanma beraberinde yargıyı yıpratmaz mı?

Yargıya duyulan güveni sarsmaz mı?

Öte yandan Türk siyasi hayatında uzun yıllar demokrasinin “askeri vesayeti” seçilmişlerin üzerinden kaldırdığı Ergenekon ve Balyoz davalarında yeniden yargılanma yolunun açılması halinde darbe ve darbecilerle mücadelenin yara alması riskini unutmamalı. Ülkenin seçilmişlerinin elini güçlendiren “Darbecilerle mücadelenin boşa gitmesi” karşısında ülkenin yeniden  daha yıpratıcı bir vesayet altına girme ihtimali gözden uzak tutulmamalı..

Bu yolun açılmasının bir de olumlu yönü olabilir…

“Sizi buraya gönderen güç böyle istiyor “ diyerek  “uyduruk Yassıada mahkemelerinin de kararları” o zaman yeniden gündeme gelebilir. İtibarları iade edilen ama hukuksal olarak idam cezaları üzerinde bulunan Adnan Menderes, Hasan Polatkan ve Fatih Rüştü Zorlu ve diğer Yassıada mahkemesi mahkûmlarının da mahkemeleri yeniden görülmeli. Yassıada denilen  hukuk kepazelikleri ve cinayetlerini işleyenlerin mahkum edilmesi için bu iyi bir fırsat..

Bu arada elleri değmişken iktidara ve yargıya bir teklifimiz daha olacak…

Binlerce insanın sırf şapka giymedi diye içinde hiçbir hukukçunun olmadığı, yeterli delillerin bile oluşmadığı “İstiklal mahkemelerinde yargılamalarını, İskilipli Atıf Hocayı mahkûm edip yazdığı kitaptan dolayı idam cezası veren mahkeme kararlarını yargılamayı…

19 defa zehir verilerek öldürülmeye çalışılan, hiçbir suçu olmadan hapishanelerde imha edilemeye çalışılan Bediüzzamanı yargılayan mahkemelerin kararlarını…

Çok kısa sürede içinde hukukçunun bulunmadığı tamamen tertip ve  tuzakla kurulan Menemen hadisesindeki yargılamaların yargı kararlarını..

İstiklal savaşının önde gelen kadrolarına komplo kurularak idamla yargılayan “İzmir suikastı” davasının yargılamalarını…

Dersim olaylarının yargı kararlarının..

Deniz Gezmiş, Mahir Çayan ve Hüseyin Aslan’ı idamla yargılayan mahkemelerin…

En son 12 Eylül’de yaşlarına bakılmaksızın “Bir sağdan”, “Bir soldan” mantığıyla idam sehpalarına ellerine tutuşturulan listeleri kalemlerini kırarak karar veren mahkemelerin kararlarını..

Yeniden yargılamaya gücünüz yetecekse yeni 100 yıla hatalarıyla yüzleşen ve onlardan güçlenerek çıkan bir Türkiye ile yola devama hazır mıyız?

Çünkü bütün sır, mülkün temeli “adalette”…