Yük ağır; ağırlıktan olsa gerek sadır daralıyor, gönül zorlanıyor, akıl çözmekte güçlük çekiyor.

Dünya dar geliyor, zaman sıkıyor, hadiseler ünsiyet vermiyor!

Nedir ağır olan?

Malı daha da çoğaltmak, makamı yükseltmek, evlatları büyütmek, şöhreti genişletmek; uzayıp giden sonu gelmez istekleri karşılamak, arzuları gerçekleştirmek mi?

Yaşlılık mı yük ya da yaşlılara bakmak mı? İnsanlarla geçinememek, onlarla ünsiyet kuramamak mı?

Renkten renge sokan, halden hale çeviren, tabiri caizse presleyen musibetler mi? Emredilenleri yapmak, nehyedilenlerden kaçmak, isabet edeni sabretmek?

Ağır söze dayanamamak, küçültücü kelimeyi kaldıramamak mı?

Günde beş vakit camiye gitmek, gece namazı kılmak, seherde istiğfar etmek?

Güzel ahlak sahibi olmak?

Zekat vermek, sadakaları çoğaltmak, infakı genişletmek... Selam vermek, tebessüm etmek. Küslükleri bitirmek, küsleri barıştırmak...

İlim meclislerine gitmek, zikirde, tefekkürde derinleşmek...

Hasta ziyareti yapmak, çağrılan cemiyetlere gitmek...

Anaya babaya hürmet etmek, sıla-ı rahimi kesmemek...

Ölümü unutmamak...

Kul olmak mı büyük yük?

Evvelin, ahirin, zahirin, batının sahibinin halifesi olmak kolay olmasa gerek. Öyle ki o emaneti taşımaktan yer, gök dağlar korkmuşlar da kabul etmemişler; zalim ve cahil insan kabul etmiş.

Nedir o emanet?

Çok tarifi var gerçekte herkes yaşadıkça görüyor; zorluğunu da kolaylığını da...

Her insana ayrı yük verilmiş ve taşımada sınır aşılmayacağına dair taahhüt edilmiş. Yine zorlanmamız acizlikten; hamdolsun ki takva ve sabır üzere olana yardım yetişiyor.

“Güçlükle beraber kolaylık var” müjdesini veriyor Kadir-i zülcelali velikram. Sabır kuvvetini iyi kullanan, takvadan ayrılmayanların akıbeti hayır; dünya da ahirette de!

Ölümün soğuk ve sert yüzü olsa da diğer yüzü rahmet; güçlükle beraber kolaylık olması gibi.

Sadır daralıyorsa inşirah yakındır; yaşanan emanet yenilenmesidir vesselam.