Sadakat, içten bağlılık, güçlü dostluk anlamına gelir. En güçlü dostluğa aile içinde ihtiyaç vardır. Karı koca, aynı zamanda iyi bir dost, iyi bir arkadaş ve sevgili olmalılar. Aşk evlenene kadar, fakat saygı ve sevgi bir ömür boyudur. Eşlerin dost ve arkadaş olmadan eş ve sevgili olmaları zordur.

Sevgi katlanmaktır, sabırdır, affetmektir, değer vermektir. Birbirini anlamak, tek vücut olmaktır. Kusursuz eş arayan bekârlığa devam etmek mecburiyetinde kalır. Biz eşlerimizden neler bekliyoruz yerine, o bizden neler bekliyor mantığı evlilik bağlarını kuvvetlendiren en büyük ve güçlü etkendir.

Hz. Peygamberimiz (s.a.v.) kızı Hz. Fatma’ya “Sen Ali’ye cariye ol ki, O da sana köle olsun” diye öğüt veriyordu. Eşler kavgayı, gürültüyü bıraksın ki, birbirinin değerini bilsinler.

Yurt dışında yıllarca ailesinin geçimini sağlamak için, tek başına yaşamak zorunda kalan bir arkadaşım, yalnız kaldığı yıllarda aile olmanın, çocuklarıyla beraber yaşamanın hasretini çok çekmiş olacak ki, döndüğümde hasretle geçirdiğim yılların acısını çıkaracağını söylemişti.

Bir zaman sora karşılaştığımızda, çok mutlu olduğunu, eşinin ve çocuklarının ne kadar kıymetli olduğunu anladığını söyledi. Anlaşılıyor ki, insan bir şeyi kaybetmeden, onun kıymetini anlayamıyor. Ancak bu anlayış Karadenizli Temel’in anlayışı gibi olmamalı.

Temel ve Fadime birbirlerini çok seviyorlarmış. Örnek bir çift olarak herkes onlardan övgü ile bahsediyormuş. Bir gün bu muhabbetlerine nazar değmiş olacak ki, kavga etmişler, Fadime de Temel’i kıskandırmak ve yalvartmak için, bohçasını toplayıp babasının evine gitmiş.

Aradan tam bir ay geçmiş, her iki tarafta da barışmak için bir kıpırtı olmadığı gibi, Temel bu fırsatı kaçırmamış ve köylüsü Meryem ile yeni bir evlilik hazırlıklarına başlamış.

Komşular bu işe çok kızmışlar,
-Ula Temel, sen Fadime’yi çok severdun, habu yaptuğun nedur, sağa yakişayu mu?
Temel cevap vermiş,
-Ben üzüntüden ne yaptuğumu bilmeyurum ki!