Seni arar durdum hep,
Her taraf oldu viran her taraf harap,
Seni arar durdum hep neredesin
Ey sinelerdeki merhamet?

İnsanlar kimsesiz, insanlar güvensiz,
İnsanlar yalnız ve çaresiz.
İnsan sahipsiz kalmış ve kimileri acımasız.
Heyhat, yalnız kaldılar ve insanlar duygusuz.

Aranıyor oldu kuvvet,
Aranıyorsun ey himmet!
Mazlumları sardı keder, hüzün, dert.
Ey bizleri saran yara! Artık dursun bu fetret.
Mazlumlar çaresiz, tükendiler…
Analar hüzünlü, çaresiz kaldılar…
Çocuklar çocukluktan çıktı,
Oynamayı unuttular,
Daha küçücük yaşlarında yaşlanmış oldular.

Bir medeniyet vardı yıkılıverdi.
Bir ahlâk vardı, bozuldu gitti.
Kültürümüz kalmadı, harap oldu.
Namus kalmadı, kalan da çiğnenip durdu.

Neredesin? Neredesin?
Sabrımız tükendi,
Biter olduk, kuvvet kalmadı.
Her gün ölmeyi bekledik, ölmek istedik.
Ne ölebildik ne de ayağa kalkabildik.

Ama umudumuz diri, ye’se düşmedik.
Ne olur Ey Rabbim!
Bu ümmeti bırakma,
Umutsuz, çaresiz, güçsüz, kuvvetsiz
İhlasla, takva, adaletle yatıp kalkan muttaki yiğitsiz…