Cumhuriyet yazarı Bekir Coşkun “Freni Patladı” başlıklı bir yazı kaleme almış.

Nereye kadar gideceği ile ilgili de bazı örnekler vermiş.

Mesela:

“Sabahları çocuklara ilahi de okutur...
Beklenir çünkü...” demiş

Ama bana göre Bekir Coşkun hedefi çok kısa tutmuş.

Bu gidişatla sabahları ilahi okutmakla kalmaz.

Sabahları namaz kıldırmaya kadar gider.

İnişin bu kadar kısa olacağını sanmak yolun sonunda bir duvarın olmasını ümit etmek anlamına gelir.

Oysa ben diyeyim sana… Freni patlayan bu aracın indiği yokuş dümdüz, önü de açık, uzun bir ovanın içinde, sonu gelmez bir yerlere kadar gideceği kesin.

Nihayet İslam Birliğine kadar gider.

Ondan sonra ne olur bilmem.

Bu gidişi tetikleyen o kadar kuvvetli nedenler var ki, saymakla bitmez.

Bu memlekette milyonlarla ifade edilecek sayıda yetişmiş sağlam dindar bir gençlik söz konusu.

100 bine yaklaşan camisi, 200 bin civarında Kur’an kursları vs.

Dine hizmet eden sağlam ve dipdiri cemaatler.

Her yıl 600 bin adet Kur’an satışı…

Ve yüz binlerce satılan Nur Risaleleri.

Bu aracın frenleri patladığı gibi üzerinde de ağır bir yük var.

Gaz pedalını sonuna kadar basmış bir de üzerinde Balyoz var.

Bu insanlar okullarda namazı da öğretir Kur’anı da…

Allah’ı da tanıtır, peygamberi de…

Laikliğin dinsizlik olmadığını da…

“Hürriyetin; Allah’ın insanlara bir ihsanı” olduğunu da…

Allah’ın izniyle:

“İnsanlar hür oldular amma yine Abdullah’tırlar” sözünü tüm benliklerine işleyecek şekilde öğretirler. Siz de köşenizden seyredersiniz.

Artık büyük ruhları çağırmaya mı gidersiniz? Bilemem…

Yoksa kabirlere gidip şikâyet mi edersiniz? Allah bilir.

Bildiğim bir şey varsa o da;

Freni patlayan bu aracın gidişatından bir gün siz de (küçücük bir vicdan varsa) çoook memnun kalacaksınız. Bu kesin.

Buna görür gibi inanıyorum.