Artık bahar yüzünü göstermeye başlıyor.. ama geceler hala serin.

tepesinde bir hilal bulunan çadırın içinde huzur, dışında ateş var.. iki çocuk yorganlarının altında melek uykusundalar.. babalarının eli silahlı, ateş başında nöbet tutuyor..

binlerce böyle ışıklar yakmış..çadırlar kurmuş..

gece korksun diye.. halbuki, tek kişi..elinde bir tane yay, omzunda bir torba okla fethi zorluyor..

gecenin kaleleri, inandırıcılıklarını yitirmeye başlıyor.. korku içeri giriyor.. etten, çöpten adamlar çoktan delmişler zaten.. içeride karmaşa..curcuna..

her şey inandırabilir, her şey korkutabilir..

sabaha değin gözünü kırpmıyor babaları.. sabahın ilk ışıklarıyla ateşler söndürülüp, kaleler açıldığında melekler ordusu tarafından içeri alınıyorlar.. çöpten adamlar kaldırılıp atılıyor.. korku ecele teslim oluyor.. fetih müyesser oluyor..

çocuklar melek uykusundan uyanıyorlar.. babaları onları yıkıyor.. yeni açılan güne doğru koşuyorlar.