Gönül yangınında yanarak geldim, 
Tövbemden yüzlerce dönerek geldim, 
Dergâh günahkâra açık dediler, 
Umut kapısını çalarak geldim. 

Yanmayan bilmez aşkı ne anlar, 
Tatmayan bilmez tadı ne anlar, 
Ben de böyle idim bir zamanlar, 
Başımı önüme eğerek geldim. 

Yanarsan öz kalır kabuğun gider, 
Özünü korumak zordur kardeşim, 
Özü, aşk özüyle harman ederek; 
Safâsını Cennete koyarak geldim. 

Yollar çok uzun ince ve çetin, 
Sorarlar Ahî! Nedir niyetin, 
Benim dediğin bunca servetin; 
Küçük bir sarsıntıyla alıp giderler. 

Vücûdunu Mucîdine fedâ et, 
Yolunda harcanan binlerce servet, 
Rızasına uygun sarf olan gayret, 
Bekaya kalb olup katlanır gider.