Hayata, sil baştan başla diyorum, 
Güzellikler hayâl et düşle diyorum, 
Doğruyu nakış-nakış işle diyorum, 
Kubbede kalacak sadâ bu imiş. 

İyiliği kula yap, kuldan bekleme, 
Kerâmet kalbinde, yoldan bekleme, 
Âcizdir sen gibi, çok yük yükleme, 
İnsanın kameti, kıymeti imiş. 

Sayıklama geçen günü, o geçti, 
Acı-tatlı o günler yerini seçti, 
Kader onlara ne roller biçti, 
Rolünü oynayıp göçen o imiş. 

İradeni kullan seç doğru yolu, 
Dudakta, dişte hapseyle dili, 
Tez tövbe eyle, siliver kiri, 
Gaffâr-üz-zünûb munim imiş. 

Ben kulum günah kusur bendedir, 
Emanet bu beden, Rabbe bendedir, 
Tövbe dilimde, af; Rabbim Sendedir, 
Kusurdan mürekkep nefsimiz imiş. 

Makamı sâbit Melekler vardır, 
Ateştten Hâlk olan Cinleri vardır, 
Havf ve recâ’ ortası Kulları vardır, 
Rıza-i İlâhî makasıd imiş. 

Ta’dâd edip saydık geçen günleri, 
Pişmanlıkları, bitmeyen emelleri, 
Hayat yolunda tutmayan frenleri, 
Kul kazası bilip, silen O imiş. 

O’nun emrine râm olalım gel, 
O’nun yoluna postu serelim gel, 
Aczimizi, fakrımızı bilelim gel, 
Geleni Kapısında bekletmez imiş. 

Başka kapı var mı ki O’na gidilsin, 
Ondan başkasına secde edilsin, 
Hakîki mânada sevsin, sevilsin, 
Cemâline müştâk Kulları imiş. 
Cemaline müştak Kulların imiş. 

***

Havf, “korku, korkutmak”, reca ise “emel, ümit, yalvarmak, dilek.” demektir. Havf, tatlı bir korku: Allah’ın celâl, kibriya ve azameti karşısında haşyet duyma... Reca ise zevkli bir ümit: Onun lütuf, ihsan ve kereminden daima ümitvâr olma...

Dünya imtihanını kazanan insanlar, Allah’ın bütün sıfatlarına, fiillerine ve isimlerine birlikte inanırlar. Celâlî isimler, onların kalplerinde korku ve haşyet doğururken, cemâlî isimler gönüllerini ümitle, sürurla, sefayla doldurur...

Onlar, emir ve yasaklar denilen ikili bir imtihana tâbi tutulurlar. Karşılarına helâller ve haramlar çıkar, doğru ve yanlış arasında çoğu kez sıkışıp kalırlar. Hayırları işlemek amel-i salih, şerlerden kaçmak ise takvadır. Amel-i salih işlendikçe reca kapısı, takvada ilerlendikçe havf kapısı açılır. Her iki kapıdan da aynı neticeye erilir: Cennet.

Mü’min, hem ümit ve hem de korku içinde olmalıdır. Zira Allah hem Gaffar’dır, hem de Kahhar. Bağışlaması da vardır, kahrı ve perişan etmesi de.