Namaz kahramanlarından gelen mesajlar...

Sabah Namazına Nasıl Kalkılır? isimli kitabınızı bitirir bitirmez kalemi elime aldım. Şu anda duygularım öylesine yoğun ki…
Kitabınızda yer alan teklifinizi okuduğumda, ben de başımdan geçen o muhteşem olayı sizinle paylaşmak istedim. Şu anda 20 yaşındayım ve namaza yaklaşık 1,5 yıl önce Allah’ın izniyle başladım.

Sanıyorum bundan yedi-sekiz yıl kadar önceydi. Namaza başlamak istediğim hâlde çeşitli sebepler yüzünden başlayamıyordum. Ailemde kendime örnek alabileceğim birileri de yoktu. Namazı ancak kendim öğrenebilirdim. Sonunda bu işi kendim de olsa başarabileceğime kanaat getirdim. Fakat bir türlü öğrenemedim. En sonunda yıldım. Zaten namaz kılmayı öğrensem de, sabah namazlarına kalkamayacağımı düşünüp bu işi tamamen bıraktım.

Benim için her şey mükemmel olmalıydı. Eğer sabah namazlarını kaçıracaksam, diğer namazları kılmanın bir anlamı yoktu. O zaman böyle yanlış bir düşüncem vardı. Oysa kılabildiğimiz kadar kılmalı, daha fazlası için de gayret etmeliydik.

Kısa bir zaman sonra Allah’a yalvardım. Eğer sabah namazlarına uyanabilirsem bütün namazlarımı kılacaktım. Hepsini öğrenecektim. Söz verdim Yüce Rabbime.

O muhteşem olayı ertesi sabah yaşadım. O sabah, camiden yükselen ezan sesiyle uyandım. İlk başta inanamadım. Acaba duam kabul mü olmuştu?
Bu olay tam bir ay boyunca devam etti. Asıl şaşırtıcı olan ise, her sabah “Allahuekber” sesiyle uyanmama rağmen güneş doğana kadar ne kadar çabalasam da bir türlü kalkamamamdı.

Ama ben çok pişman olacağım bir şey yaptım: Ne namaza başladım, ne de namaz kılmayı öğrenmek için bir çaba sarf ettim. Çok pişmandım, üstelik artık uyanamıyordum. Rabbim beni cezalandırıyordu belki de. Kahrolmuştum.
Tekrar dua etmeli, Allah’a yalvarmalı idim. Öyle de yaptım. Eğer yine aynı şekilde sabahları uyanabilirsem, bu defa başlayacaktım namaza.

Allah’ım, Sen ne büyüksün! Rabbim yine duamı kabul buyurdu ve ben aynı şekilde bir hafta boyunca müezzinin “Allahuekber” sesiyle uyandım.
Ama ben yine başlamadım namaza, hep erteledim. Bu, Allah’ın bir lütfuydu. Gördüm ki bir insan yürekten isteyince Allah onu hep uyan-dırıyor.

Bir süre sonra geç de olsa namazıma başladım çok şükür. Şimdi namazıma dört elle sarıldım. Kitabınızı okuyunca namaz aşkım ve şevkim daha da arttı.
Hocam, size hizmetinizden ötürü çok teşekkür ediyorum, Allah sizden ebediyen razı olsun. Lütfen dualarınıza beni de ekleyin, çünkü çok ihtiyacım var. Bu bir geç kalmışlığın öyküsüydü. Allah’a emanet olun hocam.

(Sündüs Öznam)