Cemil TOKPINAR
Her uçurumun kenarında bir el var
Namaz kahramanlarından gelen mesajlar:
Ben 17 yaşındayım. Hacettepe Üniversitesi’nde okuyorum.
Böyle bir kitap yazdığınız için Allah sizden razı olsun. Ne kadar da doğru yazmışsınız. Çok etkilendim kitabınızı okurken; verdiğiniz ör-nekler muhteşem ve doğrusu beni muhakeme yapmaya zorladı. Çok şükür namaz kılıyorum. Beş yıl önce eksiklerle başladım namaza. Su-relerde ve dualarda olan eksiklerim hâlâ var ve onları öğrenmeye ça-lışıyorum. Umarım Rabbim kabul eder bu namazlarımı.
Beş yıldır hiç bırakmadım namazı, ama okulda olduğum zaman kı-lamıyordum. Sizin kitabınızı okuduktan sonra namaza daha çok bağ-landığımı ve mazeretlerin bir bir yıkıldığını gördüm. Temmuz ayında okudum kitabı ve sizin de dediğiniz gibi “hep kazaya bıraktığım” sa-bah namazına kalkmaya başladım. Ramazan ayının da gelmesiyle sa-bah namazını hiç geçirmiyorum Rabbimin izniyle.
Üniversiteye kayıt yaptırmadan önce iki kaygım vardı: Birincisi başörtüsü, ikincisi ise namazlarımı nasıl kılacağımdı. Kayıt günü oku-lun içine başörtülü girebildim; hiç sorun olmadı. O gün okulun tanıtı-mıyla ilgili broşür verildi. Ben de hiç incelemeden çantama koydum. Eve geldiğimde broşürü incelerken kampusun içinde cami olduğunu gördüm. O anki sevincimi nasıl anlatayım bilmiyorum. Çıldıracaktım sevinçten. Rabbim her zaman olduğu gibi yine yalnız bırakmamıştı beni. Biliyorum, her uçurumun kenarında bir el var; bu el, “Kimsesiz-lerin Kimsesi”nin eli. “Çok şükür.” dedim.
Okul açılalı iki hafta oluyor ve saatler namaz vakitlerine çok uy-gun. Benim kıldığımı gören arkadaşlar da kılıyor şimdi. Vesile oldu-ğum için buna da çok seviniyorum.
İnşallah namazla ilgili kitapların devamı gelir ve ben de büyük bir zevkle okurum.
(Zeliha)
Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve BÜYÜK HARFLERLE yazılmış yorumlar
Adınız kısmına uygun olmayan ve saçma rumuzlar onaylanmamaktadır.
Anlayışınız için teşekkür ederiz.