Hürriyet ateşi bir yere düşmeye görsün, düşen yer veya ülke geri dönüşü olmayan bir yola girmiş demektir.

“Arap Baharı” ile hürriyetin şaşaalı cemali Müslümanlara göründü. Böylece Araplar geri dönüşü olmayan bir yola girdiler.

Zira hürriyetin, ilk görüşte herkesi kendine aşık edecek kadar güzel bir cemali vardır.

Aslında hürriyet “Rahman’ın insanlara bir atiyyesi, bir hediyesidir.”

Ama ne hediye!...

Böyle bir hediye -Asr-ı Saadet hariç- başka yerde ve başka zamanlarda yok… Başka canlılara da yok.

İslam dünyası bu hediyenin mazharı olmaya aday gibi görünüyor. Artık bu güzele kavuşacak, kucaklayacak, koklayacak, izdivacı ise pek yakındır. Bütün diktatörler artık bu sevgiden, bu aşktan korksunlar. Bu öyle bir sevdadır ki, bütün dünya karşı çıksa yine de engelleyemez. Bu bir tutkudur, bir mevhibe-i İlahidir. O istemiş vermiş kim karşı çıkabilir ki…

“Eğer nar dedikleri nur-u saadet dünyanın hangi tarafına çıkmışsa, milyonlarla insanın tulum gibi kan suyu üzerine boşaltılmış ise söndürülmemiş.” (Münazarat sh. 50)

Evet, bu ateşi söndürmek mümkün değildir.

O nedenle gam yok, kederlenme hiç yok, ümitsizlik yanımızdan bile geçemez.

Sadece endişeliyiz. Kaygılıyız. Pahalıya mal olacak diye korkuyoruz.

Ne Sissi, ne Taliban, ne de Siyonist bir güç, ne ABD ve ne de bir başkası bu oluşumu değiştiremez. Demokrat olmayanlar bu meselede mağlup olmaya adaydırlar.

Herkes bunun karşısında şapka çıkarmak zorundadır. Şapka çıkaracaktır. İslam’ı yanlış anlayıp yanlış uygulayanlar. İslam’ı diktatörlüğe müstait bir din telakki edenler bu anlayışlarından vazgeçeceklerdir. Vaz geçmek zorundadırlar.

İslam dünyasına bu saadeti layık görmeyenler de gerekli cevabı en kısa zamanda alacaklardır. Müslümanlar bu saadete layık olduklarını gösterecek ve İslam’ı oluşacak saadet sarayında bir daha feleğin rağmına layık olduğu en mualla mevkiye yükseltecektir.  İnşallah.