Nurcular bin parça! Nurculuk, yamalı bohça. Birlik olamadıkları için güçlü de değiller. Aralarındaki ihtilâfı körükleyecek şer bir mihrak, az bir kuvvetle teker teker hepsini dize getirebilir.

Bir müdafaa mekânizmaları yok Nurcuların. Hudutları, askersiz ülke gibi her istilâya, her yağmalamaya açık. Fetret devrinin beylikleri bile bizden daha güçlü, bizden daha müttehiddi.

İhlâs ve Uhuvvet risalesinin telkinatı birlik ve beraberliğe değil, ihtilafa yapılmış sanki. Müellif, İhlas Risâlesi'nin en az on beş günde bir okunmasını tavsiye (emir) ediyor. Ezberlemek için mi? Hayır... Yaşamak için.

Kaç kişi yaşıyor? Yaşasak böyle bin parça olur muyduk? Bin parça olmaktan daha kahredici olanı, bu aptallığı kader ve müsbet ihtilafla tevile çalışmak. Merkebleri utandıracak bu zırva tevil doğruysa Bediuzzaman niçin en küçük bir ihtilaf ihtimali karşısında derin üzüntü ve telaş yaşıyordu?

Birbirimizi kandırmayalım, âti nesillerinin de vebaline girmeyelim. Bediüzzaman'ın yapmak istedikleri, yaptıklarımız değil. İnşa etmek istediği cihanşümûl dâvâya zarar veriyoruz.

Suyu gözünden kirletenlerin hâmilik dâvâları yalan! Bu nehrin gelecek nesiller için bütünüyle temiz akması gerekiyor. İstifadeye hakkımız var, kirletme ve başkasından esirgemeye değil.

Üstad'ın en büyük emellerinden biri olan Medresetü'z-Zehra'yı hayata geçiremedik. Sadece cismanî bir inşadan bahsetmiyorum. Her medrese küçük çaplı bir Medresetü'z-Zehra olabilirdi, olmalıydı. Vakıflarından önce müderrisleri olmalıydı medreselerin.

Tedrisat vazifesini deruhte etmeyen medreselerden müderris çıkmayacaktı, çıkmadı da. Her şehirde üç beş kişinin huda-i nabit gayretleri ile bir mahalle dersini yapabilecek kadar temayüz etmesi medar-ı teselli olamaz, değildir.

Yaralarımızın teşhirinden haya ederim, maksadım o değil ama iklimi günlük güneşlik görenlerden bıktım, usandım. Hayır, her şey günlük güneşlik, bütün işler tıkırında değil. Büyük bir sermaye ile küçük bir mahalle dükkânını işletmekten öteye gidemedik.

Ne olur, bu adam yine bedbin, yine münekkid, deyip işin içinden sıyrılmaya devam etmeye çalışmayınız. Sesimle birlikte vicdanınızın sesini dinleyiniz. Aynı hakikatleri işiteceksiniz.

O halde gözlerinizi yummayınız, kulaklarınızı tıkamayınız. Uyku yeter artık...