Peygamber Efendimizin (asm) hayatı bizim için örnektir. Sahabeler O'nu takip ederler ve yaptığı her şeyi de yapmaya çalışırlardı. Ancak Peygamber Efendimiz (asm) bazı durumlarda, farz olarak anlaşılmasın diye yaptığı şeyleri terk ederdi.

Nitekim O, teravih namazını kendisiyle beraber kılmak için sabaha kadar mescitte bekleyenlere şöyle buyurur:

“Bunun farz olarak anlaşılma endişesiyle teravih namazını kıldırmadım.” (Buhârî, Salâtü’t-terâvîh  2; Müslim Salâtü’l-müsâfirîn 178) 

İşte O'nun her davranışı örnek alındığı için, farz olmayan bazı ibadetleri zaman zaman terk ederdi. Böylece sahabey-i kiram onun farz olmadığını ve yapılırsa çok sevabı olacağını ancak yapılmazsa haram olmayacağını anlamış olurlardı.

Şimdi bizlerin böyle bir örnek olma özelliği olmadığına göre namazımızı niye terk edelim? Bununla beraber kılmayanlar sadece sevapta mahrum kalırlar.

Ayrıca örnek alacaksak sabahlara kadar göz yaşlarıyla hasırı ıslanacak kadar secdede ağlayan ve ayakları şişecek kadar namaz kılan Peygamberimizin (asm)  bu yönünü alalım.

Onun bütün yönlerini örnek alırsak ve her sünnetine tam bir model olabilirsek o zaman arada bir ikindi namazının sünnetini de terk edebiliriz diyelim. Yoksa "yüzlerce sünnetin terk edildiği asrımızda inşallah bu yaptıklarımız onların yerine kefaret olabilir" anlayışı ve niyetiyle bütün sünnetleri devamlı kılmamız gerektiğini düşünüyoruz.

Sorularla İslamiyet