Hayata bağdaş kurup tütün tabakasına sarıldığımdan beri bu ülkenin gelgitleri sonucu ruhumda oluşan yaralardan sonra geriye kalan morlukların sızısıyla baş başa kaldım.
"Atem tutam men seni
Şekere katam men seni" türküsünü dinlediğim ilk günden beri ise hayatımın fantezilerinden açtığım çığırdan gelip geçen duygu selleri bu ülkenin yaşam stratejisini bana aşılayıp durdu.
Duygusal açmazlardan reel gerçekliliğe doğru kurulan her teoremde dehşet handikaplar kağıda çizildi.
Ve bu gün yine aynı delikten yılan dilini çıkartıyor.
***
Daha önce defalarca bu soruyu kendi kendime sorardım:
"Biz çok mu aptalız?" diye...
1960'dan bu yana bu ülke her zaman aynı şeyleri yaşamaya başlayıp ardından bir darbe ya da muhtıra ile karşı karşıya kaldı.
Ben şahsen ne zaman böylesi kaotik hadiseler görsem; "tekrar bir şeylerin hazırlığı yapılıyor" diye mırıldanırım.
Sonra gözlemlerim; her kim ki bu olaylara kılıf uyduruyor ve ardından da vaveyla kopartıyorsa "işte al sana hainler" diye çıkışırım.
Ama o kadar çok hain var ki; "bu kadar hainlere rağmen bu ülke nasıl ayakta duruyor" diye hayretler içinde kalırım.
***
Tarihin birçok büyük hataları hep ilginç detayların dikkate alınmamasından kaynaklanır.
Son zamanlarda 68 kuşağıyla ilgili çeşitli çalışmalar hep dikkatimi çekiyordu.
60'ların gençlik harekâtında rol oynayan birçok zevatın hayat hikâyeleri ve belgesel niteliğindeki o günün hayat akışı televizyonlarda konuşula geliyordu.
Ben şahsen ibret alınacağını düşündüğüm için dikkatle izliyordum.
Şu an düşünüyorum acaba ibret alınmak için mi nazarlar o tarafa çevrildi yoksa bazı yerleri dürtüklemek için mi?
Zira birçok yazar "68 ruhu"nun dolaştığı vurgusunu yapmaya başladı.
***
Evet, ilginç detaylar kafamı bulandırır.
Türkiye'nin dünya çapındaki duruşu, kazandığı ivme, global krize rağmen ekonomisinin büyümesi, içerdeki çeşitli demokratik hamleler ve en nihayet referandum sonrası iktidarın en az bir dönem daha başta kalma ihtimalinin artması...
Buna paralel olarak İslam âleminde başbakanın gittikçe büyüyen karizması, İslam alemine Türkiye'nin manevi lider olması yolundaki gidişatsın devam etmesi...
Ve bütün bunlara ilişkin olarak dünyadaki dengelerin değişmeye başlaması hengâmesinde bazı olaylar hakikaten ilginç geliyor.
Sayın Mehmet Ali Birand'ın Amerika'daki yazı serisini okuduğum zaman, Birand'ın garip telaşı o kadar çok dikkatimi çekmişti ki "eyvah Amerika'yı kızdırdık(!)" diye bir yazı bile yazmama sebep olmuştu.
Derken WikiLeaks kriptoları ortaya çıktı.
Ve ardından üniversite gençliği...
***
İşte tam bu noktada ilginç bir detay daha önüme çıkıyor.
Son on senedir bu son olaylara benzer birçok kaos yaşadık.
Her bir kaos başlı başına bir ihtilal sebebi iken ve gerçekten ihtilallere hazırlık olarak da hazırlanmışken bir türlü ihtilal olmadı.
Daha öncekiler hepimizin malumu olduğu özere yerli hazırlıklardı ve hep başarısızlıkla sonuçlandı.
Son kaoslar ise gördüğüm kadarıyla "global Ergenekon"  misali Türkiye'ye yönelik "yerinde dur" ikazlı kasolardır.
Bunların da başarısız olacağına inanıyorum.
Çünkü son global krizle o vahşi kapitalizm dönemi bitti.
Artık en büyük kapitalist olan Amerika ve batı medeniyeti o ihtişamlı gücünü bir daha görmeyecektir.
Artık sosyal iktisadi ve ideolojik anlamda bu medeniyet çökmüştür.
Bir daha tenis kortunda tenis oynayan Amerikan başkanına yaverleri eğilip: "efendim çocuklarımız işi bitirdi" demeyeceklerdir.
İletişim ve ulaşım o kadar ilerledi ki artık olan olayları en ücra köşedeki çoban bile tahlil edebiliyor.
Artık insanlık hür olmak istiyor.
Herkes kendi işinin sahibi olmak istiyor.
Hiç kimse hiç kimsenin müdahalesini istemediği gibi kimseye müdahale de etmek istemiyor.
Artık yepyeni bir hayat metodu ufuklarda gözüküyor.
Ki oda Peygamberi metottur...