Bismillahirrahmanirrahim

İ'lem eyyühe'l-aziz! İnsanı hayvandan ayıran şeylerden,

Biri: Mazi ve müstakbelle alakadar olmasıdır. Hayvan bu iki zamanı bihakkın düşünecek bir idrake malik değildir.

İkincisi: Gerek enfüsi, gerek afaki, yani dahili ve harici şeylere taallük eden idraki, külli ve umumidir.

Üçüncüsü: İnşaata lazım olan mukaddemeleri keşif ve tertip etmektir: Mesela, bir evin yapılması için lazım olan taş, ağaç, çimento misilli lüzumlu mukaddemeleri ihzar ve tertip etmek gibi.

Binaenaleyh, insanın en evvel ve en büyük vazifesi, tesbih ve tahmiddir. Evvela mazi, hal ve istikbal zamanlarında görmüş veya görecek nimetler lisanıyla, sonra nefsinde veya haricinde görmekte olduğu in'amlar lisanıyla, sonra mahlükatın yapmakta oldukları tesbihatı şehadet ve müşahede lisanıyla Sanii hamd ü sena etmektir. (Mesnevi-i Nuriye, Onuncu Risale)

Bediüzzaman Said Nursi

SÖZLÜK:
ÂFÂKÎ : Dünyaya ait sıradan meseleler ve hadiseler.
BİHAKKIN : Hakkıyla.
ENFÜSÎ : İç dünyayla ilgili, nefis ve beden dâiresinde olanlar.
İ'LEM EYYÜHE'L-AZÎZ : Ey azîz kardeşim, bil ki.
İDRÂK : Anlayış, kavrayış, akıl erdirmek, fehim; yetiştirmek.
İHZAR : Hazırlamak.
İN'AM : Nîmet vermek, ihsan etmek.
MUKADDEME : Giriş, ilk söz, başlangıç, önde gelen.
MÜŞÂHEDE : Görme, seyretme, şâhit olma.
TAALLÛK : Bağlılık, münâsebet; alâkalı oluş; âit olma.
TAHMÎD : Allah'a hamd etme, övme.