İnsanlık Ölmüş!

Cehennemî ateşler yağıyor her taraftan. Medenîlerin ipleri kopmuş.

Telef olan masum çocuklar, analar, babalar… Kanla, kanlı gözyaşları ile sulanıyor topraklar.

Çanakkale’de tek dişi kalmış canavar, sanki Gazze’de hortlamış.

Gazze bir arena, mimsiz medeniyetin birleşmiş vahşileri de diş kirası isteyen insafsız canavarlar.

“Nerde-gösterdiği vahşetle 'bu: bir Avrupalı' 

Dedirir-Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi, 
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!” 

Sanki “hepimiz İsrail’iz” diyorlar.

İnsan eti yiyorlar, masum kanı içiyorlar.

İşte: “Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.”

“Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb.” 

Hesaplar büyük ama dünya küçük, dünya bir hiç!

İnsanlığı küçülttükçe küçülten kocaman bir hiç!

Servet ü sâmânı paylaşılamayan bir hiç!

Dünyayı ateşlere verenler kırla gidiyor… Gitti gidiyor… Ucuz mallar satılıyormuş gibi… Yangından mal kaçıranların, yağma için ağızlarının suyu akanların haddi hesabı yok.

“Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin; 

Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin. 
Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam, 
Atılan her lağamın yaktığı: Yüzlerce adam. 
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer; 
O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer... 
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak, 
Boşanır sırtlara vâdilere, sağnak sağnak. 
Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller, 
Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller. 
Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere, 
Sürü halinde gezerken sayısız teyyâre. 
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler... “

Etrafımız yangın içinde.

Hem de Çanakkale’den daha bir garabet ve vahşet içinde.

Yamyamlar sürüsü var Gazze içinde.

Masum çocuklar, anneler, şehid ve gâzîler için ağladım bu gece.

Açgözlülere, düşmanlığı körükleyenlere, kardeşi kardeşe kırdıranlara, masumiyet rolü kesen kan içen vampirlere, vahşî canavarlara, fitne fücur edip oyun içinde oyun kuranlara Gazab-ı İlâhîyi davet ettim bu gece.

Gözyaşlarımı tutamadım. Ağladım, ağladım, ağladım bu gece.

İnsanlık ölmüş!

Lakin;

“Asım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek: 

İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmiyecek.”

İnşaallah.