Yıllardır terörle İslâm’ın adını aynı anda anma gayreti içinde olan uluslararası lobiler var. Bu tezlerini güçlendirmek için de senaryo terör örgütleri tertip ediyor, yine İslâm coğrafyasında tedâvüle sürerek kötü emellerine hizmet ettiriyorlar.

Dert sıralaması yapsak, acaba listenin sonunu bulabilir miyiz? Ne yana baksak acı!.. Ne tarafa dönsek feryat, nereye kulağımızı versek inilti duyuyoruz. Rabbimizden umuyoruz ki, bu sancılar, Müslümanların dirilişine, İslâm’ın izzet ve şerefinin hak ettiği yerde olmasına vesîle olur. Evet, bunlar ve bunlar gibi yüzlercesi, bizim ümmet olarak ortak derdimiz… Biz bu konularda sorumluluğu başkalarına yükleyip vicdânî olarak bir rahatlama yaşayamayız. Bu ümmetin bir ferdi olarak, herkes kadar biz de olup bitenlerden sorumluyuz. Hayatı bir mevzî müdafaası olarak düşünürsek, herkes başta kendi mevziini korumakla sorumludur. Evimiz, sokağımız, sitemiz, mahallemiz, semtimiz ve şehrimizden biz sorumluyuz. Bu mekânlardaki gariplerden, yoksullardan, savaş mağduru insanlardan biz sorumluyuz. Belki elimiz, fizikî olarak uzak beldelere ulaşamaz, ancak yüreğimizdeki merhamet, dilimizdeki duâmız, gönlümüzdeki temennîlerimiz oralara yetişebilir. Elimiz, yanı başımıza gelmiş muhtaç insanlara ulaşabilir. Sokağımızdaki mağdur insanlara sahip çıkabiliriz. Bunları da bir sorumluluk şuuru ile hareket eden vakıflara, derneklere destek vererek yapabiliriz.

KUR’ÂN VE SÜNNET ÜMMETİN DERDİNE DERMANDIR

Ümmetin yaralarını saracak olan, yine ümmetin çocuklarıdır. Bizim en büyük hatamız, dertlerimizin çözüm yerini, bize bu dertleri yaşatanlarda görmek, değil midir? Müslümanların dirliği, birliğindedir. Bu birliktelik, her türlü şer odaklarına karşı, mü’min firasetiyle olur. O yüzden İslâm’ın yegâne rehberi Kur’ân’a sımsıkı sarılmalı, onu hayat rehberi bilmeli ve istikamet ışığı olarak görmeliyiz. İslâm’ın yol aydınlatıcısı ve hayat rehberi olarak bildirdiği Kur’ân-ı Kerîm’i, sadece anlaşılmadan okunan “bir duâ kitabı” olarak görmeye devam ettiğimiz müddetçe, mevzilerimiz açık hedef olmaya devam edecektir.

İslam ümmetinin bu acı tablodan kurtulması lâzım. Ümmetin mensupları olan bizlerin ferdî hayatlarının düzgün olması lâzım… Çürümüş mânevî hayatlardan sağlam bir ümmet ortaya çıkmaz. Mü’min olarak bizler, karakteri düzgün, istikameti düzgün, söz ve amel faziletine sahip, takvâ ile hareket eden insanlar olmak zorundayız.

İslâm, kaçamak amellerle yaşanmaz. İslâm, ödünç alınmış bir hayat değildir. İslâm, bizzat hayatın içine girerek, hayatı kendisi bilerek yaşanılması gereken, merkeze alınması gereken bir gerçekliktir.

Biraz oradan, biraz buradan alarak yarım bir İslâmî hayat olmaz. Tasavvuru düzgün, fikri sağlam ve kararlı, hareket noktası Kur’ân ve Sünnet olan bir İslâm anlayışı, bu ümmetin derdine derman olacaktır. Aksi hâlde böyle yıllar geçer ve bizler hep ağlanacak dertlerimizle baş başa kalırız, vesselâm.

Kaynak: Şefika Meriç, Şebnem Dergisi, 134. Sayı, Nisan 2016