İslâm’dan korkulur mu? Bilinmezse; korkulur! 
Bilinse hakîkati; Dosdoğru yol; bulunur.
  
Bilmediği şeye insan; elbette düşman olur,
Bir de tanıdığında; korkulardan kurtulur.  
  
Çiçek gibi verilmeli, kimseyi incitmeden,
Güler yüzle verilmeli, yüzleri ekşitmeden. 

  
Müslüman; güler yüzlü, tatlı dilli olmalı,
O güzel ayînede; şeffaflık bulunmalı. 
 
Yansımalı hakîkatler: hakikî vechesiyle;
Birebir  Kur’ân’daki, Hakîkat kisvesiyle. 
  
İğne bize batmalı, çuvaldız elde gerek,
Duyunca acısını, çuvaldız kırmak gerek. 
      
İslâmiyet tanınsa, bilinse tam hakkıyla,
Sarsa tüm insanları; O İslâm şefkatıyla.
  
Evet: Olacak belki; o Fobya’yı kullanan,
İslâmiyet lâfını; duyduğunda kıllanan.
 
Görüldü ülkemizde, hiç de Fobya değilmiş,
İnsan sevgisi imiş; insanlarca sevilmiş. 
   
Ard düşünce, kötü niyet, İslâm’a fobi demek,
İslâm inkişafını, bilinçli gölgelemek.

Güneş tutmaz balçığı, parlayacak bu İslâm,
Bunu tanımak için, koşacaktır çok insan. 

Cennet adam istiyor; Cehenneme can lâzım, 
Yakıtı insan olan; öyle bir mekân lâzım.
 
Lisan ile söyleyip; yaşasak fiilimizle,  
İyi ayine olsak; görünen halimizle.

Gelir o an dalga-dalga, İslâm’a dâhil olur,
İslâm’ın güzelliği; herkese zâhir olur.
  
Burada; İrtica. Batı’da oldu Fobya,
Haince düşünenler, çektiler burdan kopya. 
 
Önce kendi nefsimizde, fobia’dan kurtulalım,
Her yana Nur saçarak, Yeni Dünya kuralım.