Ağaçlar çiçek açmış…

En güzel urbalarını giymiş en şaşaalı şekilde kendilerini ifade ediyorlar. Kendilerini gözlere gösteriyorlar.

Düşünüyorum

İnsanın çiçekleri neler?

İnsan kendisini büyük bir san’atla yaradana kendini nasıl takdim eder?

İnsanın çiçekleri kelimeler midir?

Hele en şaşaalı kelimeler…

Lebbeyk Allahümme labbeyk…

Buyur Ya Rabbi ben geldim Sana geldim ve emrine mutiyim, ne emredersen o…

İnsanın Rabbine ne yakın olduğu ve bu yakınlığın ummanından günahsız olarak ayrılışı…

Belki de insan en büyük kararlarını Hacc’da vermektedir. Zira dilinde hep vardır ya “Buyur Allah’ım buyur…”

Hacc’dan sonra bayram namazları beraberce kılınan namazlar ve hususi kıldığı namazlar insanın çiçek açtığı zamanlardır.. hitap çiçeklerinin açıldığı anlar..

Ya musibetler?

Evet ille de daim bahar olmaz ya…

Maddi veya manevi sancılar içinde insanın kıvrandığı

Hastane kapılarında beklediği

Acizliğini doruk noktalarda hissettiği anlar da çiçek çatığı anlar değil mi insanın…

İçten ve riyasız ve resmi olmayan, ezbere olmayan bir yalvarış ile dua dua yalvardığı zamanlar...

Kelimeler çiçeklerini takınıp Rabbinin huzuruna durduğu anlardır bu anlar insanın…

Kendini Rabbine ifade ettiği…

Zarar bana dokundu

Ben kendime zulmettim…

Öncülerden öğrendiği kelimeler ile kendini ifade eder insan… kendini tarif eder.

İnsanın çiçek çiçek açtığı zamanlar Rabbisine münaccatta bulunabildidği zamanlar…

Dili dönmeyecek kadar perişan da olsa kalben için için yalvarıp yakardığı zamanlar.

O zaman insan her dem çiçekli miçekli değil mi?

Ya şükür halinde ki, dilinde hamdler senalar

Ya musibet altında ki, yine dilinde Rabbii..

Demek her dem bahardır mü’min için

Zira her an kalbinde ve dilindedir Rabbi..Rabiiii Rabbiiii

Hem içi kan ağlarkenki çiçekler kelimeleri daha halis değil midir…daha riyasız daha samimi değil midir

Şükrettiği zamanlar ise ciddi bir imtihandadır aslında…

Şükre vesile olanı tamamen Rabbine verebilecek midir?

Kendine ve sebeb olanlara Rabbinden hırsızladıklarını peşkeş çekecek midir…

Evet gönlü ferahtır belki ama bu ferahlık onu musibet kadar Rabbine halis teveccüh etmeye sevk eder mi?

Demek insan en güzel çiçeklerini bela ve musibetlerde açar…

En halis en saf en katışıksız yalvarışlarında Rabbine….