Kim olduğunu bilmediğim "Bir Nur Talebesi'nin Ana Prensipleri” başlığı yayınladığı 11 maddelik prensipleri dikkate değer;

“1.Her ne yaparsan yap, namazı vaktinde kıl. Çünkü bu senin kulluk ciddiyetini gösterir.

2. Teheccüd ve duha namazını muhakkak kıl.

3. Gece Cevşen’den bir kısım mutlaka oku.

4. Sabah namazından sonra Risale okumayı hiç aksatma. Bu senin marifetteki ciddiyetini gösterir.

5. Pazartesi ve Perşembe günleri oruç tut.

6. Ders günlerinde dersi vaktinde katılmaya önem ver. Bu da marifetteki ciddiyetini gösterir.

7. Gözünü gönlünü harama kaydırmaktan şiddetle kaçın!

8. İşlerinin fikrini, hayalini ve idrakini tamamıyla kaplamasından kaçın! Onları kendine amaç ve hedef haline getirme

9. Eğlenceni, zevkini, lezzetini Risale-i Nur’la meşgul olmaya çevir.

10. Aileni sev, her zaman önemse ama onlarla olan gönül birliğinde uhrevi maksatları ve Allah’ın rızasını öne çıkar!

11. Hiçbir zaman dünya için üzülme ve dünya için çok sevinme.”  

Güzel prensip sahibi olmak ve onları uygulayarak güzel örnek olmak ne güzel! Risale mesleğinde kendince bir yol ve meslek edinmek de güzel bir yol.

Hakka giden farklı meslek ve meşrepler olduğu gibi gerçekte insanlar adedince meslek ve meşrep var. “Kardeşlerinizi tenkit etmemek” bu manada düşünmek gerek; her insan ayrı bir âlem ve o âlem sabit değil, akışkan…  

Herkes kendince prensip geliştirir ve uygular; kime ne! Bu 11 maddeden pay aldığımız gibi geliştirir, çeşitlendirir ve yeni maddeler oluşturabiliriz.

Yazmanın önemi de ortaya çıkıyor burada; müdakkikane ve muhakkikine okumak, anladığını yazmak ve yaşamak. Kendince kendine yeni bir yol açmak…

3 madde 5 madde 7 madde uygulanabilir olsun, güzel bir numune olsun. Sohbetlerde bu hal sirayet ve insibağ olur; sular birbirine karışır; dere olur akar, ırmak olur akar… Aktığı yeri yeşertir!

Sulanmaya ve yeşermeye ihtiyacımız var. Bu toprakların, bu dünyanın “manevi kuraklığından” başka nasıl kurtulunur?