İsmet Özel'e soracak olursanız ikisi de Türk değil. Şairimizin kavlince küffarla savaşı göze alamadıktan sonra Türk olunabilemez çünkü.

Mahmut Esat Bozkurt hayatta olsaydı bu suale hiç kuşkusuz Emin Çölaşan cevabını verirdi.

Bakmayın siz başlığa çektiğim soruya, kim Türk kim değil yollu merakım hiç olmadı.

Ne Yusuf Halaçoğlu'nun "Sebahat Tuncel kendisini Kürt sanıyor, aslında Türk'tür..." şeklindeki tecessüsü ilgimi çekti, ne de Yalçın Küçük'ün onomastiği!

Hatta...

Ertuğrul Beyciğim günün birinde "Beyaz Türk'üm demiştim ama ben aslında Beyaz Kürt'üm" dese dönüp bakmam. "Sende bu kafa olduktan sonra hiç fark etmez" demeye bile üşenirim.

Diyeceksiniz ki, madem öyle o başlık ne?

Şuncağızı peşinen söyleyeyim: Maksadım asla dikkat çekmek değil. Öyle olsaydı, "Kim daha Kürt..." derdim.

Gelgelelim sorunun rahatsız edici olduğunun da farkındayım. En azından Ahmet Altan için öyledir.

Her şeyden evvel, böylesi bir soruda yer almak (Hele ki başrolü Çölaşan'la paylaşmak) istemezdi sanırım.

Ne yalan söyleyeyim, ben de istemezdim.

O halde kendi nefsim için istemediğimi ona neden reva gördüm?

Ölümlere öldürmelere vicdanını siper eden ve vicdanının sesini kalemine maharetle yansıtan bir kalem erbabına neden bunu yaptım?

Mecburdum!

Çünkü dilimde tüy bitti ama anlatamadım.

"Tanımlar, ifadeler, hitaplar çok önemli..." dedim aldırış eden olmadı. "Nasıl algılarsanız öyle ifadelendirir, nasıl ifadelendirirseniz öyle tavır alırsınız..." dedim kimse dönüp bakmadı. Mezkur soru etrafında meselenin vahametini anlatabilirim belki.

Sevgili Ahmet Altan'ımız hemen her yazısında son derece özensiz bir şekilde "Türkler... Kürtler..." deyip duruyor.

Kendisini etnisite üstü gördüğü için bu hitap tarzı hoşuna gitmiş olabilir, bilemiyorum.

Mesela 28 Eylül 2011 tarihli yazısında, "Kürtlerle Türklerin anlaşabilmeleri için Kürtlerin 'gururlu' durmasını sağlayacak, 'beni kızdırırsanız size gösteririm' diyebilmesine olanak verecek, kendisini ezilmiş hissetmemesine yardımcı olacak bir silahlı örgüte ihtiyacı var..." diyor.

Aynı yazının devamında da "PKK'yı yok ederseniz Kürtleri yenmiş olursunuz ama Kürtlerle asla barışamazsınız..." hükmünü veriyor.

Şimdi sormayacak mıyız: Ey Ahmet Altan Kürtleri yenmeye çalışan Türkler kim?

Ben bir Karadenizli olarak hayatımda hiçbir Kürt'ü hiçbir şekilde yenmek istemedim.

Böyle salak hedeflerim olmadı.

Yeterince Türk değil miyim yoksa?

Peki Ahmet Altan'ın zihnindeki Kürtler nedir, nasıl bir şeydir?

Böyle proletarya, işçi sınıfı gibi bir şey midir?

Hepsi birden varlığını PKK'nın varlığına adamış mıdır? Adamayanların durumu ne olacak; Kürtlükleri sahih kabul edilmeyecek mi?

Bütün bir varlığını İslam'a adayan Bediüzzaman Said-i Nursi yeterince Kürt değil midir?

AK Parti'yi tercih eden Kürtlerin durumu nicedir?

Kürtlükten çıkmış mıdırlar?

Sevgili Ahmet Altan şayet Kürt kimliğini öne çıkaranlara Kürt diyorsa öne çıkarmayanlara ne diyor?

Onları yok mu sayıyor?

Etnisite asabiyetinin şurada iki yüzyıllık mazisi var. Dünyanın en eski kavimlerinden Kürtler iki yüz yıl önce "kimliksiz" miydiler?

Hak ve hukuk mücadelesi vermenin modernist mülahazaların dışında başka yolu yok mu?

Bakınız:

Türk kimliğini öne çıkardığı için Emin Çölaşan birlerinin gözünde Ahmet Altan'dan daha Türk olabilir.

Bence Ahmet Altan daha Türk; çünkü Kürtlere söyleyecek sözü var.

Çünkü her halükarda haktan, hukuktan, adaletten yana durarak sözün itibarını korumuştur.

Bence Orhan Miroğlu Hasip Kaplanlardan daha Kürt; çünkü Türklere söyleyecek sözü var.

Çünkü her halükarda haktan, hukuktan, adaletten yana durarak sözün itibarını korumuştur.

İmdi, soru şudur:

Türklerin Kürtlere, Kürtlerin Türklere söyleyebileceği sözün değeri üzerinden bir "kimlik" tanımlaması yapmaya kalkışsam etnisitesiz bir insan olur muyum?

Varsın olsun, ziyanı yok.

Nasıl olsa biz Erdem Bayazıt'ın o şiirini terennüm ederek büyüdük: "Adım: MÜSLÜMAN."

Yenişafak