Bismillahirrahmanirrahim

Cenab-ı Hak (c.c), Hicr Sûresi 6-9. ayetlerinde meâlen şöyle buyuruyor

6 . (Kâfirler) dediler ki: “Ey kendisine Zikr (Kur’ân) indirilen kişi! Doğrusu sen gerçekten bir delisin.”

7 . “Eğer doğru (söyleyen) kimselerden idiysen, bize melekleri getirmeli değil miydin?”

8 . (Hâlbuki) melekleri (onların üzerine) ancak hak (ettikleri azâb) ile indiririz ve o vakit (o kâfirler kendilerine) mühlet verilmiş kimseler de olmazlar.

9 . Muhakkak ki o Zikr’i (Kur’ân’ı) biz indirdik ve muhakkak onu koruyucu olan da elbette biziz! (*)

(*) “Kur’ân’ın i‘câzı (mu‘cize oluşu) tahrîfine bir seddir (bozulmasına mâni‘ olur). Evet, mâdem Kur’ân mu‘cizedir, beşer (insan) onun taklîdini yapamaz. Âyetleri, başka kelâmlarla (sözlerle) tebdîl edilmek (değiştirilmek) sûretiyle tahrif ve tağyîri (kasden başka şekle sokulması) mümkün değildir. Çünki müfessirler (Kur’ân’ı tefsîr edenler), müellifler (eser yazanlar), mütercimler (tercüme yapanlar) muharref (bozulmuş) üslûblarını ve kisvelerini (ifâde tarzlarını) âyâtın (âyetlerin) kisvesiyle iltibâs ettiremezler (karıştıramazlar). Âyetlerde i‘câz damgası vardır. O damganın altında olmayan kelâmlar âyet addedilemez.” (Mesnevî-i Nûriye, Habâb, 80)