Bir yamalı yorgan vardır bir de Büyük Doğu…
Büyük Doğu kapatılmak özere iken yamalı yorgan satılır.
Ve o para Büyük Doğu'ya gönderilir.

O parayı az mı sayıyorsunuz?
Büyüklerin azı-çoğu fark eder mi?
Hele o “azı” var olan her şeyi ise…
İşte burada biraz durmak lazım.

Düşünmek, tefekkür etmek gereklidir.
O dergi yaşatılmasaydı bugünkü Cumhurbaşkanımızın yetişme şekli nasıl olurdu?
(Sayın cumhurbaşkanımızın son günlerde gündeme gelen 60'lı yıllardaki telgrafına binaen.)
O dergi yaşatılmasaydı Başbakan bu kadar dirayetli olacak mıydı?
Eğer o dergi elli sene sonra devleti idare edecek insanları yetiştiriyorsa…
Eğer o dergi himmetini dininden alıyor, söylemlerini Kur’an’a dayandırmak istiyorsa onunla büyüyen neslin bekası için yaşatılmalıydı…

***

"Üstadım 'Büyük Doğu' artık parasızlıktan dolayı çıkmayacak.”
Üstad bir an durur derinlere bakar.
Zaten yaşadığı zamana hiç bakmadığı için elli sene sonrasına bakar.

“Evet, eski terbiye-i İslamiyeyi alanların yüzde ellisi meydanda varken ve an anat-ı milliye ve İslamiyeye karşı yüzde elli lakaytlık gösterildiği halde, elli senesonra yüzde doksanı nefs-i emmareye tabi olup millet ve vatanı anarşiliğe sevk etmek ihtimalinin düşünülmesi ve o belaya karşı bir çare taharrisi, yirmi sene evvel beni siyasetten ve bu asırdaki insanlarla uğraşmaktan katiyen menettiği gibi; Risale-i Nur u, hem şakirtlerini, bu zamana karşı alakalarını kesmiş; hiç onlarla ne mübareze, ne meşguliyet yok.” (Emirdağ Lahikası-21)

Kim bilir belki de geleceğin cumhurbaşkanını geleceğin idarecilerini görür.
Asrı kucaklamış, hidayet nuru âlemi sarmıştı.
Tasarruf onun elindeydi.
Siyasetle iştigal etmiyordu ama memleket idaresi için siyasetçiler de gereklidir.
Öyle ise Büyük Doğu’ya izin verilmeliydi.

Çağırır Zübeyir abiyi;
“Zübeyir, Doğu çıkmayacakmış, mutlaka bir şey yapmamız lazım!”
Zübeyir abi; “Üstadım neyimiz var ki bir şey yapalım?”
Üstad hazretleri, “Benim kışın üzerime aldığım eski, yamalı bir yorganım vardı. Belki bir değer atfeder, onu satın alırlar. Siz de elinize geçeni Doğu’ya gönderirsiniz.”

***

Şimdi bir yorum yapmak istiyorum.
Hiç kimse bu yoruma katılmak zorunda değil.
Şahsen büyük insanların hiçbir şeyinin hele tarihe mal olacak hareketlerinin hiç birisinin boş olmadığına inanırım.

Üstad hazretleri siyasete verdiği değer ölçüsünde,"eski yamalı bir yorganını" onlar için satıp onları o yorganın altına almak istemiştir.

Eğer şimdiki idareciler bu manevi yorganın himayesine girmek istiyorlarsa ve gerçekten kalıcı bir başarı da istiyorlarsa onun tüm uyarılarına da kulak vermeleri gerekmektedir.

Zaten şu an ülke öyle bir çıkmaza doğru yol alıyor ki acilen onun çözümlerine başvurmaları gerekmektedir.

Son zamanlarda dikkatimi çeken çok önemli bir uyarıyı yazının uzamaması için bir sonraki yazıya bırakıp şimdilik eyvallah diyorum…