Ömer Faruk Paksu’nun haberi:

Üstad Bediüzzaman Said Nursî’nin talebelerinden Hafız Mehmet Taktak, dün Bolvadin’deki evinde vefat etti. 1932 yılında doğan ve küçük yaşta hıfzını tamamlayan Hafız Mehmet Taktak Bediüzzaman’ı ilk defa 14 yaşında ziyaret etmişti.
Bundan sonra pek çok defa Üstad Bediüzzaman’ı ziyaret etmiş ve duasını almıştı.

“Ben bütün Taktak ailesini duama dahil ettim” şeklinde Bediüzzaman’ın iltifatını kazanan Hafız Mehmet Taktak, ömrünün sonuna kadar Risale-i Nur hizmetinde bulunmuştu.

Bolvadin ve Emirdağ’da ticaretle uğraşan Hafız Mehmet Taktak, Moral FM’de Hayatın Yorumu’nu sunan Tarihçi-Yazar Yavuz Bahadıroğlu’nun dünürü; Moral FM’in Kurucu Genel Müdürü Said Taktak’ın ve Yusuf, Ferit, Asım ve Zekiye (Kelekçi) Taktak’ın babasıydı.

Hafız Mehmet Taktak’ın cenazesi yarın (10.10.2009 Cumartesi) Afyon-Bolvadin’de öğle namazını müteakiben kaldırılacak. Merhuma Cenab-ı Allah’tan rahmet, ailesine, yakınlarına ve bütün Nur talebelerine başsağlığı dileriz.

HAFIZ MEHMET TAKTAK ANLATIYOR

Üstad Bediüzzaman’ı ilk defa ziyaretim birkaç arkadaşımla birlikte olmuştu. Zübeyir Gündüzalp Ağabey bizim ziyaretimizi Üstad’a bildirip izin almıştı. Şerefli huzuruna bizi kabul edince hepimiz ellerini öpüp oturduk. Bir müddet sonra, Üstad bize hitaben, “Kardaşım, siz safa geldiniz” deyince hemen müsaade alıp ayrıldık.

Bolvadin müftüsü Halil İbrahim Taktak bizim akrabamızdı. Babamla amca oğluydular. Kendisi Risale-i Nurlar’ı okur ve takdir ederdi. 1956’larda vefat etmişti. Bu vefattan iki gün sonra Üstad taziye için Bolvadin’e gelmişti. Memba suyunun olduğu, yeşillik bir mevzii olan Horon semtinde bütün Taktak’lar ve yakınlarımız toplanmıştık. Üstad taziyelerini ve dualarını bize bildirerek tekrar Emirdağ’a dönmüştü.
Daha sonraları ziyaretine gittiğimde, bu vefat meselesiyle alâkalı olarak, bana “Kardaşım, ben Halil İbrahim’in hatırı için bütün Taktak ailesini duama dahil ettim” diye iltifat buyurmuştu.
***
Bizim dükkânın biri Bolvadin’de, diğeri ise Emirdağ’daydı. Bu münasebetle her Pazartesi Emirdağ’a gelirdim. Gelirken de bazı zamanlar Üstad’a kaymak getirirdim. Üstad bu kaymakları hiçbir zaman hediye kabul etmemişti. Fazlasıyla bana ücret verirdi. Hatta bir defasında içinde yirmi beş ve elli kuruşluklar olan küçük bir keseyi bana almam için uzatmıştı. Ben kabul etmeyince, Zübeyir Gündüzalp Ağabey müdahale ederek, “Üstad’ım, bu kaymak yirmi beş kuruştur, ben elli kuruş veriyorum” demişti.
***
Üstad’ı çoğu zaman ziyaret eder, ellerini öper ve duasını alırdım. Bize Risale-i Nurlar’dan bahseder, dersler yapar ve eserleri okumamızı söylerdi. Bazen İslam düşmanlarının dine olan düşmanlıklarından bahis açar, çok hiddet ederdi.
Üstadımızın Emirdağ’da içinde çok az kaldığı ikinci bir evi vardı. Burayı Hacı Abdullah Gayretli Üstad için yaptırmıştı. Buranın ikinci katında Üstad kısa bir müddet oturmuştu.
Üstad üç ay kadar kaldıktan sonra burasının bir yıl kadar medrese-i Nuriye olarak kullanmıştık.
***
Şualar ilk defa yeni yazıyla basılmıştı. Üstad bu eseri göndererek okumamızı emretmişti. Şualar’ı ilk defa yeni harflerle okumuştuk.
Bir defasında iş için İstanbul’a gidecektim. Zübeyir Gündüzalp Ağabey’e Üstad’a bildirmesini söylemiştim. Üstad ise İstanbul’da Ahmet Aytimur’a uğrayıp yeni basılan Hanımlar Rehberi’ni getirmemi söylemişlerdi.
İstanbul’da Ahmed Aytimur’u Süleymaniye’de buldum. Ondan aldığım iki yüz tane kadar Hanımlar Rehberi’ni Emirdağ’a getirdim. Üstad o kadar çok sevindi ki, beni defalarca kucaklayıp bu hizmetimden dolayı tekrar tekrar tebrik edip dualar ederek alnımdan öptü. Ben birkaç tane alıp, Bolvadin’e götürmek istediğimi ifade edince Üstad bana, “Taman kardaşım, ben zaten göndermek istiyordum, yalnız biraz bekle, tashih ettikten sonra vereyim” diye buyurmuştu.
***
Zaman olarak 1957 yılı olduğunu zannediyorum. Bolvadin ile Emirdağlı gençler futbol maçı yapıyorlardı. Bu maç esnasında aniden aralarında kavga çıkmıştı. Bolvadinlilerle Emirdağlılar taşlaşmaya başlamışlardı. Ertesi günü misilleme olarak Emirdağlı bir grup genç benim oradaki dükkânımı taşa tutmuşlardı.
Kalabalık ve gürültü çoğalınca Üstad evinden aşağıya indi. Köşe başında durarak kalabalığa hitaben bir konuşma yaptı, “Durun,” dedi. “Sizler hepiniz kardeşsiniz, birbirinizin kusurlarını görmemeniz lâzımdır. Birbirinizi affediniz.” Kalabalık biraz sakinleşmişti. Üstad konuşmasına devam ederek, “Eğer sizler barışıp dağılmazsanız, ben de burayı terk ederim” diye buyurmuştu.
Üstadın bu konuşmasından sonra kalabalık büyük bir sükûnetle dağıldı.
(Necmeddin Şahiner’in hazırladığı Son Şahitler-4 kitabından alınmıştır.)

Merhum Mehmet Taktak'la ilgili videoyu izlemek için TIKLAYINIZ