Yağan yağmurlar, sararan yapraklar, kuruyan ağaçlar ve kulakları çınlayan rüzgâr ile birlikte sonbahar mevsimini en güzel hali ile yaşadığımız bir zaman dilimindeyiz. Güzel bir kış mevsiminin habercisi ve hazırlık evresi olan bu mevsim aslında bizler için çok güzel bir uyarıcıdır.

Nasıl diye sorduğunuzu duyar gibiyim.

Hayatımız boyunca birçok zaman diliminden geçeriz ve bu zaman dilimlerinde bazen yaz mevsimi gibi mutlu ve şen şakrak, bazen sonbahar mevsimi gibi hüzünlü, bazen ise ilkbahar mevsimi gibi kanat çarparız umuda ve yarınlara.

Sonbahar mevsimi bizlerin hüzün zamanını yansıtan ve en güzel tasvir eden bir mevsimdir. Çünkü bizlerden bir şeylerin kaybolup gittiği sevdiklerimizi yitirdiğimiz zamanlarda hüznü en derinden yaşar ve yalnızlaşırız.

Bu dönemde yaşamış olduğumuz her kayıptan, her mutsuzluktan ve her çaresizlikten belirli bir süre sonra o durumu ve olayı daha iyi anlamamızı ve o dönemden daha da güçlenerek çıkmamıza vesile olur.

Sonbahar mevsiminde yaprakları sararan ve dökülen ağaçlar kış mevsiminin çetin şartlarını geride bıraktıktan sonra ilkbahara daha da güçlenerek ulaşırlar. Yeniden yeşeren yaprakları, uzayan dalları ve açan çiçekleriyle ilkbahar mevsimine kocaman merhaba diyorlar tüm diğer canlılar gibi.

Ey insan oğlu Rabbin nefes verdikçe bitmeyecek hayatında sonbaharlar, kışlar ve de ilkbaharlar.

Çaresizliğe de düşeceksin, umutsuzluğa da kapılacaksın ve acziyeti de en derinden yaşayacaksın. Bütün bu yaşadıkların sana kara kış olarak gözükse de şunu unutma “her kışın ardı bahardır.” Ve her derdin sonu dermandır. Dermanı yaratandan başka yerde araman ise beyhude bir çabadır.

Kuru ağacı yeşerten ve kuru toprağa nefes veren rabbim senin kalbine de mutlaka bir heyecan ve merhem verecektir.

Umudunu ve kalbini rabbine bağla yeter.

Vesselam…