Bu söz, bir atasözüdür. Fakat buna yakın bir mana ifade eden bazı hadis rivayetlerinden istifade edilerek söylenmiş olabilir.

Nitekim bir hadis-i şerifte, şu ifadelere yer verilmiştir:

“Misafir, rızkıyla gelir, ev sahiplerinin günahlarının affedilmesine vesile olarak çıkıp gider.”(Aclûnî, 1/88,  2/36).

Sehavî, Deylemî’nin rivayet ettiği bu hadis senedinin zayıf olduğunu, ancak (şevahid denilen) diğer bazı rivayetlerle desteklendiğini ifade ederek, sahih olabileceğine işaret etmiştir. (el-Makasidu’l-hasene-şamile-1/21)

"Allah'a ve âhiret gününe iman eden kimse, misafirine ikram etsin!" (Buhârî, Edeb, 85; Müslim, Îmân, 74) buyuran Peygamberimiz (asv), ayrıca misafire ikramda bulunan bir ev halkına hayır ve bereketin çok hızlı bir şekilde ulaştığını bildirmiştir. (İbn-i Mâce, Eti'me, 55)

İmkanı bulunduğu halde bu işten içtinap edenleri ise: "Misafir ağırlamak istemeyen kimsede hayır yoktur." (İbn-i Hanbel, IV, 155) meâlindeki hadisleriyle uyarmıştır.

Bir hadis-i şerifte de yolcunun (misafirin) duası, kabul edilmesi kesin olan dualar arasında zikredilmektedir. ( Ebû Dâvûd, Vitr, 29; Tirmizî, Deavât, 47)

Bir Müslüman her konuda, "...Onlar ihtiyaç içinde kıvransalar dahi mü'min kardeşlerini kendilerine tercih ederler..." {(Haşr 59/9; Buhârî, Tefsîr, (59), 6} ayetinde işaret edilen özelliğe sahip olmaya çalışmalıdır.

Gerek Efendimizin (asv) sözlü beyanlarından, gerekse uygulamalarından anlıyoruz ki, Müslümanlar için misafire izzet ve ikram çok önemli bir ahlâkî prensiptir. Halkımız arasında yaygın olan "Tanrı misafiri" sözü, aziz milletimizin Resûl-i Ekremin (asv) sünnetine ittibaen misafire verdiği değeri, ona gösterdiği itibarı ortaya koymaktadır.

Sorularla İslamiyet