Barla Lahikası'na alınan ikinci mektup Mektubat'ın Birinci Mektubuna ithafen yazılmış gibidir. Birinci Mektub hayatın beş mertebesini izah eden bir cevapla başlamaktadır. Daha sonra mevtin (ölümün) de hayat gibi bir mahluk olduğunu izah eden bir bölümle devam etmektedir.

Hulusi Yahyagil bu mektubunda bir paragrafı oluşturan uzun bir cümle ile Birinci Mektubun kendisi üzerindeki tesirini anlatmaktadır.

Önceki mektupta Üstadına hizmete devam etmesi gerektiği kanaatini bildiren Hulusi Bey bu mektupta vücuduna Âlem-i İslamın muhtaç olduğunu söylediği üstadının sıhhat ve afiyetine şükretmekte, nazarların dünyaya döndüğü bu çağda ölümden sonrasını merak edenlerin varlığının ümidini arttırdığını söylemekte, hakikat sahasındaki ilminin, hizmet şevkinin, manevi sıhhat ve kuvvetinin ve Allah için olan muhabbetin ölümden sonra da devam edeceğini anlamakla müddet-i hayatının arttığını ifade etmektedir.

Son paragrafta Said Nursi'nin çokça vurguladığı dua ederken hayalen yanında bulundurmak anlamına gönderme yapılmış gibidir.

Hulusi Bey, Bediüzzaman'ın kendisini daima talebe olarak görmek istemesine sevinmekte, bunun sürekli bir manevi bağa vesile olacağını teşekkürle vurgulamaktadır.

Mektubun sonunda ise hamd'in Allah'a mahsus olduğuna, mektupta sayılan nimetlerin Allah'ın fazl ve ihsanı olduğuna işaret eden şu ifade bulunmaktadır: اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبّ۪ى