Cenâb-ı Hak buyuruyor ki:

“De ki, gönlünüzdeki duyguları saklasanız da, açıklasanız da Allah hepsini bilir.” (Âl-i İmrân, 29)

Rasûlullah (sav) buyurdular:

“Şunu iyi bilin ki, insan vücudunda küçük bir et parçası vardır. Eğer bu et parçası iyi olursa, bütün vücut iyi olur; bozulursa, bütün vücut bozulur. İşte bu et parçası kalbdir.” (Buhârî, Îmân 39; Müslim, Müsâkât 107, 108)

İlahi cezbe, çekim gücü, ancak kalp ile hissedilir. Îmân, kalp ile hissedilir. Kurbiyyet, kalp ile hissedilir. Aşkın kemâli kalp ile hissedilir. İlâhî olana mutlak ihtiyaç kalp ile hissedilir. Bu varlık mertebesini terk edip, bu dünyanın sınırlarını aşmak, kalp ile hissedilir. Kur’an-ı Kerim’de “…Nerede olursanız olun O sizinle beraberdir.” (Hadîd, 4), şeklinde bildirildiği gibi kişinin daima O’nun kendisiyle beraber olduğunu bilmesi, kalp ile hissedilir. Bencilliği kurban etmek kalple olur. İlâhî ilhamlara kalp mazhar olur. Niyetler kalpte yapılır. Hakîkat kalp ile algılanır.
Gizli hazine ancak kalp tarlasında yapılabilir. Secdenin kemâli ancak kaple olur. Cihad-ı ekber ancak kalp ile yapılandır. Teslimiyet aşkına kalple varılır. Allah’ın dostluğu kalpte hissedilir. Allah’ın Cemâl-i bâ-kemâline mülaki olmak arzusu kalpten doğar. Allah’ı bulabileceğimiz yer kalptir. Allah’ı tefekkür etme mekânı kalptir. Fenafillâh, kalpte zuhur eden bir haldir. Kulluğun özüne ancak kalp ile varılır. Kulun kalbinde; Allah’ı tanıma ihtiyacı, ahiretin tatlı kokusunu içine çekme ihtiyacı, “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?” sesini yeniden duyma ihtiyacı, asıl yuvasına dönme ihtiyacı oluşur. Aşk, kalp ile hissedilir. Allah kalp ile hissedilir.

(Rabia Brodbeck, Altınoluk Dergisi, Şubat-2013)