Bir gün şunları yapsak:
***
Bir gün... mesela:
Saat başı haberler verilmese!
Gazeteler çıkmasa!
Fabrikalar çalışmasa!
***
Yollarda bisikletler, faytonlar, yayalar olsa!
İşgale, savaşa ara verse dünya!
Şu; iş yapıyorum havalarını, terk etse!
***
Tek, bir gün sadece fırınlar çalışsa!
Doktorların o günkü reçetesi temiz hava, bol gıda, bol dua, 25. Lema olsa!
***
Borsa gibi kimliksiz işler çöpe atılsa!
Okullar, ezber yarışına son verse!
Evdi, arabaydı, düğündü dernektiler... sükûta erse!
***
O gün/bir gün herkes birbirine tebessüm etse!
Olan, olmayana; hatırı sayılır harçlıklar verse!
Zenginliğin almak değil; vermek olduğu bilinse!
***
Koca binalar bir günlüğüne tıraşlansa; dağların, gökyüzünün önü açılsa!
Fabrikalar o gün hırsı bıraksa!
***
Gıybete, kıymet/yüz verilmese!
O gün -ve başka zamanlar da- arkadaşlarımızın kıymetini yapsak!
Herkes herkese: "İnsanız; unutmayalım ha!" dese!
***
Bir gün bir ağaç/bir çiçek bize mektep/mektup olsa; okusak o ağacı, o çiçeği; hem kendimize hem gelip geçene!
***
Sokaklarda kazanlar kaynasa: etler, börekler, çörekler...
***
Bu halden bilmez; çok bilirler, o gün işlere karışmasa!
***
Bir gün -hiç değilse bir gün- dünyaya "şekil" vermeye kalkmasak!
***
Ay da mevsimler de yerli yerinde... biz sadece "seyretsek!"
***
Bir gün içimizi, dışımızı okusak, okusak, okusak!
***
Bir gün... farkında olsak ki... ölüm var!
***
Bir gün karışmasak... üstümüze lâzım olmayan şeylere!
"Beşerin bulaşık eli" dünyanın üstünden elini çekse de dünya nefes alsa!
***
Said Nursi'nin dediğini yapsak bir gün ve her gün: "Pencerelerden seyret"sek; içlerine girme!"sek?!...
Yaşadığımızın farkına varsak; neticesiz telâşelere kendimizi kaptırmasak!