Bismillahirrahmanirrahim

Cenab-ı Hak (c.c), Kehf Sûresi 9-13. ayetlerinde meâlen şöyle buyuruyor

9 . (Habîbim, yâ Muhammed!) Yoksa gerçekten (sâdece) Ashâb-ı Kehf ve Rakîm’in (*) mi şaşılacak âyetlerimizden olduklarını sandın?

10 . Hani o gençler, Kehf’e (mağaraya) sığınmışdı da: “Rabbimiz! Bize, tarafından bir rahmet ver ve bize şu işimizden bir kurtuluş yolu hazırla!” demişlerdi.

11 . Bunun üzerine o mağarada kulaklarına nice yıllar (perde) vurduk (uykuya daldırdık).

12 . Sonra onları uyandırdık ki, (uykuda) kaldıkları müddeti, (kendi aralarındaki) iki fırkadan hangisinin daha iyi hesâb edeceğini ortaya çıkaralım.

13 . Biz sana onların haberini hakkıyla anlatıyoruz. Şübhesiz ki onlar, Rablerine îmân etmiş gençlerdi; ve (biz) onların hidâyetlerini artırdık.

(*) Ashâb-ı Kehf: Allah’dan başkasına ibâdet etmeye zorlandıkları için Rablerine sığınarak bir mağaraya çekilen, Yemlîhâ, Mekselînâ, Mislînâ, Mernûş, Debernûş, Şâzenûş, Kefeştatayyûş namlarındaki yedi gençtir. Bu gençler İlâhî bir mu‘cize olarak Kıtmîr ismindeki köpekleriyle birlikte uyutulup, üç yüz dokuz sene mağarada kalmışlardı.

Ashâb-ı Rakîm ise, bir rivâyete göre, üç arkadaş olup şiddetli yağmurdan kaçarak bir mağaraya sığındıklarında büyük bir taş mağara ağzını kapatmıştı. Bunun üzerine her biri, Allah rızâsı için işledikleri birer amellerini duâ niyetiyle anlatmaları üzerine taş yavaş yavaş açılmıştı. Diğer rivâyetlere göre ise Rakîm, Ashâb-ı Kehf’in isimlerinin yazılı olduğu bir levhaveya onların yaşadığı kasabanın ya da o dağın veya mağaranın veya köpeklerinin adıdır. (Beyzâvî, c. 2, 4)