Risale Haber-Haber Merkezi

Yazar D. Mehmet Doğan, "Bediüzzaman Said Nursi'nin Cumhuriyet’in en katı tek parti döneminde dünyada benzeri görülmemiş bir sonuca ulaştığını" söyledi. Vakit gazetesindeki yazısında Doğan, "Dinden, İslâmdan arıtılmak istenilen Türkiye’de, sürekli mahpus hayatı yaşamasına veya gözetim altında tutulmasına rağmen, boyun eğmeden, taviz vermeden güçlü dinî bir akım vücuda getirdi" dedi.

Doğan, Gandi ile Said Nursi arasındaki farkı da şöyle ortaya koydu:

"Çağdaşı olan Gandi’nin İngiliz emperyalizmine karşı pasif mücadelesi bütün dünyanın tanıdığı ve yücelttiği bir örnektir. Said Nursi’nin mücadelesi emperyalist devletin değil, “millî” otoritenin baskısı altında sürdürülen bir mücadele olarak, daha ciddi zorluklarla karşı karşıya idi. Gandi’nin mücadelesi, İngiliz sömürgeciliğine karşı bir başkaldırı olarak Hindistan halkının açık veya gizli desteğine sahipti.

"Said Nursi’nin Türkiye’de dini düşünce ve yaşayışı sürdürebilme mücadelesi, böyle bir iç destekten yoksun olduğu gibi, Gandi’nin sahip olduğu dünya kamuoyunun desteğinden de mahrumdu.
Said Nursi, mahpushanelerde, imkânsızlıklar, mahrumiyetler içinde, az okur yazarlı bir alt tabakaya fikirlerini mal edebildi. Yazarak ve okuyarak gerçekleştirilen bu süreç, çok partili hayatın Türkiye’nin gündemine girdiği günlerde, bir milyona yakın bir kitleye ulaşıldığını gösteriyordu. O sıralar nüfusun 20 milyon civarında olduğu düşünülürse, Bediüzzaman’ın nasıl bir tesir sahası oluşturduğu daha iyi anlaşılabilir."

Said Nursi'nin fiilen otorite ile çatışmadığını, vurgulayan Doğan, yazısını şöyle sürdürdü:

"Zaten bu mümkün değildi; her türlü muhalefetin yolu kesilmişti. Siyasetten uzak durdu, fikirlerini sadece kendisine ulaşabilenlere ve kendi ulaşabildiklerine telkin etti. Çünkü, teşkilata, hiç bir iletişim cihazına, yayın organına ve basılı materyale sahip değildi. Bediüzzaman, otorite ile çatışmadı, otorite onu etkisizleştirmeye çalıştı; fakat başarılı olamadı."

Yazının tamamı için TIKLAYINIZ