Ömer Faruk Paksu'nun yazısı:

Bediüzzaman'ın Ermeni Çeteleri ile Mücadelesi

“Dokunmayın bu masumlara!” dedi, “Hepsini bir tarafa toplayın, güvenlik içinde sahiplerine teslim edin.”

Askerler şaşkınlık içinde, “Ama Üstadım, nasıl olur?” dediler. “Onlar bizim çoluk çocuğumuzu kestiler, bizi yerimizden yurdumuzdan ettiler, neyimiz varsa yıkıp yıktılar.”

“Hayır,” diye üsteledi Bediüzzaman. “Onlar yaptı diye bizim yapmamız doğru olmaz. Masum çocuklara ve kadınlara zarar vermek bizim kitabımızda yazmaz. Buna dinimiz izin vermez. Şimdi söylediğim şeyi aynen uygulayın!”

Birinci Dünya Savaşı bütün hızıyla devam ediyordu. Rus ve Ermeniler, Doğu illerini işgal etmiş, köylere kadar girmişlerdi. Ne varsa yakıp yok ediyor, arkalarında canlı bir şey bırakmıyorlardı.

Bediüzzaman da, talebe ve gönüllülerden oluşan askerleriyle Pasinler Cephesi'nde büyük başarılar elde ederek Van'a dönmüşlerdi.

Bu sırada, doğduğu yer olan Nurs ve çevresinin de Ermeni çeteler tarafından işgal edildiğini öğrendi. Beklemeksizin askerleriyle oraya yöneldi.

Ermeni çeteleri Bediüzzaman'ın fedailerine fazla direnemediler ve bölgeyi terk ettiler. Ancak erkekler kaçarken kadın ve çocukları geride bırakmışlardı.

Bediüzzaman'ın “Dokunmayın!” dediği masumlar, işte bunlardı. Bu emir üzerine, Bediüzzaman'ın askerleri, Ermeni kadın ve çocukları bir yere toplayarak, sahiplerine teslim ettiler.

Ermeniler hayretler içinde kalmışlardı. Oysa onlar, çoluk çocuk, kadın erkek demeden kim olursa öldürüyor, akıl almaz cinayetler işliyorlardı. Onların geçtiği yerden geriye sadece harabeler ve cesetler kalıyordu. Bediüzzaman'ın bu davranışından çok etkilenmişlerdi. Şöyle dediler:

“Madem Molla Said bizim çocuklarımıza dokunmadı. Biz de bundan sonra onların çoluk çocuğuna dokunmayacağız.”