Bir damla olup nehrin akışında yok olmak ya da küçük bir kaynak olup etrafını yeşillendirmek veya içinde doğup içine akmak…

Ot olmak da bir yol. Hangi rüzgâr otu söküp atabilir? Deniz gibi dalgalanır fakat hakikat kökünden kopmaz!

Hakikati takipte koyun olmak bir başka yol. İsyan hislerden uzak uysal bir teslimiyetle, cemalin inceliklerini celali incitmeden göstermek... Kim ne diyebilir?

Ay gibi gecede sessizce akmak; dolunaydan hilale değişip durmak; güneşe olan bağını hiç koparmamak...

Arı olup çiçekten çiçeğe dolaşarak hakikat balını yapmak pekala mümkün. Keza karınca olup durup dinlenmeden çalışmak da!

Zerreye binip güneşe çıkmak; olmayacak yollardan değil!

Sineğin abdest alır vaziyetini görüp onu mürşit edinmek ve daireyi genişletip her bir şeyden hikmet dersi devşirmek; kainatı mektebe dönüştürmek...

Ashab-ı Kehf misal bir ashaba kıtmir sadakatle bağlanmak...

Geceyi dua ve ubudiyetle aydınlatmak; “Ya Rab mahcup etme; beni, ailemi, ümmeti” diyebilmek...

Ya da bazen o yolda bazen bu yolda ama hep “O'na” gitmek...

Aklını kullanarak kalbini işleterek latifelerini çalıştırarak...

Bir damlada boğulmadan, bir zerrede kaybolmadan...

Gölgeyi sahi sanmadan yürümek; kah ardına kah ileriye, kah içe kah dışa bakarak...

Ot diyen olur; olsun. Koyun diyen olur; olsun. Saman olup savrulmadıktan sonra; kime ne?