Karışmayayım; zaten karıştığımla kalacağım diyorum da... demesem de olmayacak: Eğitim meselesi...

Çok sık değişir hem kralları hem kuralları da... hiçbir şey değişmez!
Şimdi yine/yeni değişiklikler konuşuluyor; laf! Bu iş çok zor değil de... her şey yığılıp kalmış vaziyette!

Nerdeyse 20 yıl okul mu olur!
Kimin kâbiliyeti ne/reye ise oraya yönlendirirsin.
Kılık kıyafetle, okuyacağı kitabı sınırlamakla uğraşmazsın. Devam mecburiyetini kaldırırsın.

Ortaya ne koymuşsa talebemiz... bunu bilenlere gösterirsin; notunu ve -ücretini hattâ- verirsin ne yapmışsa... olur biter!
***
Dört/dert yıl lise ne demek, ha! Ne veriliyor ki?!... Herkes kendine baksın; ne aldı/k?!... Binalardı, servisti, törendi, vesaireydi... insanın gereksiz yere başı dönüyor. Ne Japonya'sın ne de Almanya! İkinci Harp'e de girmemişsin!

Gelirin giderini karşılamıyor. Öğretmenine para vermekten âcizsin! Koca koca hantal binalar, bir mum atölyesi kadar aydınlatmadı cehaletin karanlığını.
***
Kitaplardan çocuklarımızı soğuttuğunu unuttum belleme! Türkçeyi öğretemiyorsun, Türkçeyi! Dahası ne?!...
***
Sayın Eğitim!

Laf aramızda; kendini eğit biraz!15 yaşındaki çocuğa, 15/18 dersin hangisini öğreteceğini sanıyorsun! İnsaf!
Ne diyeyim; şaşkın, pişkin, düşkünsün. Olan; yıllara, çöle akıtılan emeklere, çocuklara, bize oluyor, bize!